Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pervane: kelebek, güve kelebeği
Şiir okumayı sevdiğim için gördüğüm her şiire göz atarım.
Divan edebiyatıyla da böyle tanıştım. Öylesine gizli manalar vardı ki defalarca okumak yada birinin onu bana anlatmasını istemek zorunda kalmışımdır. Ama gelin görün ki her satır bir gizem bu şiirlerde.
Şimdi size bu resmi anlaya bilmeniz için bir kaç bilgi bırakıyorum.
Aşk bahsinde mum ve pervâne arasında olanlar hep ele alınagelmiştir. Hadisenin görünen kısmı şudur:
Geceleyin aydınlanmak için mum yakılır. Mum yanmakta¸ etrafa da ışık vermektedir. Mum yanınca¸ pervâne dayanamaz. Hemen onun yanına gelir¸ etrafında uçarak dönmeye başlar. Döner de döner. Mumun aleviyle oyun oynuyor gibi döne döne bir alçalır¸ bir yükselir. Mumun alevi âdetâ onu yakalamaya¸ sarmaya çalışmaktadır. Pervânenin gözleri ise başka bir şey görmemeye başlar. Sabrını da kendini de kaybeder. Pervâne mumun alevine bırakıverir kendini. Hâlbuki sonunda mumun ateşinde yanacaktır. Pervânenin canı¸ yanmaktan çekinmez. Hayatı o şekilde son bulacaktır. Ve öylece ölür gider. Nice âşık yârin nûr saçan cemaline pervâne olmak ister. O narda¸ o ateşte hep yanmak ister. Pervâneyi aşka dost olanlar anladılar. İbretle baktılar. Aşkı bilmeyenler ise bön bön bakmaktan başka bir şey yapamadılar.
Ebedi sükûttur canın ülkesi, Dedi ki: “Bu yangın kalbimin sesi.” Ateşe dokunan ölüm busesi, Sevmez mi bilirsin şem pervaneyi?
