Pretty's on the Inside

Prologue

Last four months of my last journey in high school. I look around and... Nothing is weird except of me.

"Hey weirdo!"

Bati sakin ng mga nakakasalubong ko. Yumuko na lang ako at nagpatuloy sa paglalakad. Why am I weird?

Am I not look like a human?

"Couz! Change your damit naman! Its 2020 na kaya! New year! Means New Life!" Komento ng kikay kong pinsan na si Andrea.

"Eh dito ako komportable eh" I frowned.

Whats wrong with my clothes? I'm comfortable with this!

"There's a lot of dresses that are comfortable but look maganda naman eh..." Hinalukay nya ang damitan ko. "Like this!" Pakita nya sakin.

Tinignan ko sya ng parang sinasabi kong 'seriously?' "Papasok ako sa school hindi sa bar!" Sigaw ko.

"Anong bar? You make me laugh couz! Oh please!" At naparolyo sya ng mata, maging ako. "This is—"

"Shush! Stop! Ok?" Pagpigil ko sa kanya.

So weird ako dahil sa pananamit ko? This are clothes too! What's weird with it?

Napatingin ako sa salamin na nadaanan ko papuntang locker room.

Then suddenly...

I see my self...

From head to toe.

Curly hair like Moana's hair or mas malala pa?

Thick black eye glasses.

Braces on my teeth.

At baduy na... pananamit.

Round neck shirt na stripe of white and pink at below the knee na skirt na color violet, plus! Long tale jacket na pushia pink ang color, then white shoes.

Bakit nga ba kung saan ako komportable eh yun pa yung baduy?"Kahit ilang oras ka pa dyang tumitig sa salamin, walang magbabago wendy" ani sa gawing kanan ko.

Nakasuot sya ng fitted crop top at high waisted skirt na kalahati lang sa hita ang haba at red pumps.

What a big difference of mine huh? "Tinitignan ko lang kung madumi ba ang damit ko" palusot ko.

"Well, hindi marumi but masakit sa mata" she smirk and walk away.

I sigh and went to my classroom.

I thank God for having a blinded classmates whenever I enter the room.

Hindi naman kasi ako kalingon-lingon eh. Sabi nga ni shaira, masakit sa mata. Whatever!