Naglakad ako habang binabasa pa rin 'yung book.
Kailan pa nagkaroon ng bench na kitkat? Nakita ko kasi. Upo kayo muna ako? Pwede ba?
Leche. Basta. Umupo ako dun sa bench tapos nagsalpak ng headset tsaka pinagpatuloy ang pagbabasa.
Ang pagbabasa ko ng libro nagssimula sa last chapter bago sa simula. Weird, right?
Kasi pag hindi ko nagustuhan yung ending hindi ko na sisimulan.
Naninigas ako sa aking kinatatayuan. Siya.... may kahalikang iba.
No, you're kidding, right? Mali 'yung nakikita ko. I'm just seeing things.... I'm just hallucinating.
Pero kahit anong pagsasabi ko sa sarili ko niyan... Ayaw tanggapin ng puso ko.
"Oh! Hi there! Sorry for the show." Napansin yata nila ako. I just stared at them, stopping my tears from flowing.
I looked at him. He doesn't look so guilty. Sinadya?
He mean it.
He mean it, Holy Crap!
Ano magpapakatanga ka pa ba? Nakita mo na, Mia! Nakita mo na!
"Huhu! Tama! Nakita mo na eh." Singit ko tsaka naramdaman ang luhang umaagos sa mata ko.
"Maybe you need this." Narinig kong sabi ng kung sino. Nakita ko ang panyo at tinignan ung sinong nagmamay-ari.
0.0
Resulta ba 'to ng pag-iyak? Nagha-hallucinate na rin ako!
Si Gabrielle Carlos ba 'to? Na nasa harapan ko?
I reached for his face hindi naman siya 'to eh. Imposible.
Pero teka? Ba't may nararamdaman ako? Ang lambot.
"Uhhmmm." Sabi niya tsaka tinignan 'yung kamay ko.
"Ah! Hehehe! Sorry, akala ko kasi hindi ka totoo." Ayy! Shingkamas naman oh! Nakakahiya.
"No, It's okay. Okay lang ba kung umupo ako dito?" He asked. I just nodded. Saka ibinaba ang ulo ko.
"Ba't ka nga pala nandito?/ Totoo ba yung sa inyo ni Sam?"
BINABASA MO ANG
Almost Perfect
Teen FictionMay mga taong mukhang masaya sa labas ngunit malungkot sa loob. Akala mo perpekto pero, nasasaktan din sila, meron din silang pagkukulang, nakararamdam din sila ng sakit ..... At higit sa lahat...... Nagmamahal din sila.
