Wat!?!

Great, just fudging great!

"Dat komt omdat jullie half elfen zijn." Dat zinnetje blijft door mijn hoofd spoken en ik weet niet wat ik er van vinden moet. Ondertussen is Jacey al aan het schelden en tieren van 'dat ze normaal moeten doen' en 'Wat denken jullie nou? Dat we achterlijk zijn?!'

"Jacey? Volgens mij is het geen grap." zei ik tegen haar. "What the hell Lucy! Je denkt toch niet dat ze de waarheid zeggen? Of hoor jij ook bij het plot? Heb je ons hier expres naartoe geleid?!" " Ben je gek Jacey? Jacely denk je nou echt dat ik dat zou doen?" vraag ik ongelovig. "Hoe denk je dat ik me voel? Ik voel me net zoals jij! Maar ik denk dat deze mensen de waarheid zeggen ansers weet ik ook niet hoe ons haar en hoe onze oren zo konden veranderen in twee dagen tijd." Ik zag dat Jacey schrok. "Wauw, dit is de 1e keer in 10 jaar dat je me zo aanspreekt." "Sorry Jacey, ik bedoelde het niet zo." zei ik verslagen.

"Het maakt niet uit schat. Ik had het nodig." zei ze met een glimlach.

"Wat betekent 'wfat te hel?'" hoorde ik oppeens die vreemde jongen zeggen. "Vertel ons eerst wat jullie zijn en wat wij nou zijn." " EN HOE WE IN VREDESNAAM THUIS KUNNEN KOMEN!" schreeuwde Jacey er doorheen. "en dat ja. Jacey doe rustig, de paarden weet je nog." zei ik kalm. Jacey had echt heel vaak dat soort uitbarstingen en het was eigenlijk best wel grappig. Eerst lachte ik me echt te pletter, maar ik vind het nu eerder erritant dan grappig.

Ze werd gelijk rustig en de jongen en andere elfen/weet ik veel wat, keken haar vreemd aan.

"We hebben eigenlijk, maar één vraag voor jullie." zei de jongen -ik noem hem even de leider- serieus.

"Hebben jullie eten ofzoiets gegeten hier?" vroeg hij.

"Uhm, ja hoezo?" Ja sorry, maar ik kan echt niet acht uur zonder eten hoor! Ik kan wel even zonder eten, maar ik kan niet de hele dag zonder eten.

De elfen keken elkaar ongemakkelijk aan en iets in mij zei dat ik beter niet die bessen had kunnen eten.

"Dan hebben wij denk ik niet zo goed nieuws voor jullie." zei de jongen ernstig. We keken hem verwachtings vol aan. "Jullie kunnen niet terug naar de mensen wereld." Bam! Dat was een grote klap. Ik kon niet meer helder denken en dacht aan de leuke tijden in het tehuis en aan de kinderen en verzorgers die Jacey en ik altijd voor de gek hielden. De mensen die we moesten missen.

"Hoe bedoel je we kunnen niet meer terug?" vroeg Jacey bedust. "Waarom kunnen we niet meer terug naar onze wereld?" vroeg ik nu.

"Als je iets eet uit de elfen wereld kun je daar niet meer vandaan en zit je hier vast je kan niet terug. De enige die dat ooit is gelukt is een zwangere vrouw. Haar hebben we later nooit meer terug gezien." "Hoe heette ze en waar is ze!?" zei Jacey wanhopig. Ze had waarschijnlijk dezelfde gedachte in haar hoofd als ik had, vragen hoe het haar gelukt was. "Ze heette vroeger Layla Aproave, maar ze trouwde met een man genaamd Acloneal Loiase, maar je vind ze toch nooit. Ze zijn samen weg gegaan en Acloneal is een vechter." zei de leider nou net Acloneal 'Loiase'?

"Wacht wat?! Dus jij wil beweren dat die Aclokkenal of zoiets dezelfde achternaam heeft als mijn beste vriendin?" vroeg ik hun ongelovig.

P.o.v Jacey

What the hell! Zei hij nou net wat ik dacht dat hij zei? Ik keek Lucy aan die net had gezegt wat ik ook al in mijn hoofd had.

De leider keek ons raar aan. "Wat bedoel je?" zei hij verbaast en nieuwschierig tegelijkertijd.

"Bedoel jij te zeggen dat zij" en hij wees naar mij. "de zelfde achternaam heeft als de grootse Acloneal?!" Vroeg hij ongelovig. "Wat is haar naam?" zei een blond-bruin harige jongen. " 'Haar' naam is Jacey Loiase." zei ik "Hoe spel je jou naam?" vroeg een meisje met kort haar, wat haar echt heel leuk stond.

"Ten 1e, je korte haar staat je echt fantastisch!" zei ik glimlachend. Het meisje begon helemaal te stralen en ik geloof dat dat niet vaak tegen haar woord gezegt. "Wat voor rare smaak hebben jullie mensen wel niet?" vroeg een arrogant uitziende jongen op een heel mooi zwart paard. Ik keek hem verbaast aan en daarna schreeuwde ik boos. "Wat ben jij een arrogant mens, elf weet ik wat voor iets jij bent zeg! Dat jij nou geen ogen hebt, tja... daar kan ik niks aan doen, maar waag het niet om zoiets te zeggen waar ik bij ben!" Jemig, ik dacht dat mensen alleen maar zo arrogant konden doen. Blijkbaar dus niet.

Lucy en ik hadden vroeger een vriendin die ook haar haar kort had geknipt en mensen begonnen haar er mee te pesten. Uiteindelijk is ze verhuist met haar familie en nu vind iedereen het eigenlijk best mooi, maar zoiets wil ik nooit, maar dan ook nooit meer hebben.

"O ja en ten 2e mijn achternaam spel je zo, L-o-i-a-s-e."