Her şey yeni bi eve taşındığımız zaman başladı. Henüz 14 yaşındaydım. Bu hayatı annamden ayrı düşünemiyordum ve tam bi prenses gibi büyümüşdüm.Amma burda her şey farklıydı. Mesela insanlar. Bana göre çox kötüydülər. Çok korkuyordum onlardan. Buranın erkekleri de çok yakışıklı, ama aynı zamanda tam bi çöp yığınıydılar. Küfr etmekde üzürlerine yokdu mesela.
Ben daha yeniydim orada. Bu yüzden hiç sevilmezdim. Onlar yalnız kendi sınıflarının eski çocuklarıyla takılır ve hep beni dışlardılar.
Okulun ilk günüydü. Ben ilk günden onlarla hiç bi şeyin iyi gitmeyeceyini anlamışdım.Çünki ilk günden SEN BİZDEN BİRİ DİğilSin lafini sık-sık duyuyordum.
O günlerde annesiz yaşamanın bana göre olmadığını çok füzel anlamışdım. Her gün eve döndükde annem benim ağlamaktan kızarmış gözlerimi görüp çok kötü oluyordu. Ah biz,nası atlattık o günleri...
Yazan:Aytac Güntaclı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kabul olan duam
RomanceSizce dualar kabul olurmu? Peki ya çıkmaza girerseniz ve artık kabulu çok zorsa?! Allah için zor diye bir şey yoktur... Sadece yürekten iste ve inan,inanırsan en zor dileğin bile kabul olur! Gerçek bir aşk hikayesi Yazan:Aytac Güntaclı.
