The Unwanted Luna (Completed)

Chapter 9

Chapter 9

Dalawang oras na akong tumatakbo palayo sa teritoryo ni Sydryck. Siguradong alam na niyang tumakas ako, tama ang iniisip ko ng makarinig ako ng malakas na Tahol, kaya tumakbo ako ng mas mabilis para hindi nila ako mahabol kahit na hinang hina na ako.

Hindi ako mabilis na tumakbo dahil hindi pa ako nagpag wolf form kaya masakit sakin, kahit pagod sa ang mga paa ko ay kailangan kong tiisin.

Gumagabi kaya madilim at malamig, nong una nagpapasalamat ako dahil nalamigan ako kanina kasi mainit pero ngayon mukhang hindi na dahil namamanhid na ang mga kamay at paa ko sa lamig. 

Tumigil muna ako sa pagtakbo para kumuha ng jacket, ngunit nakarinig ako ng tahol ulit kaya madali ako isinuot ang bag ko, tumakbo ng mas mabilis

Di nagtagal ay may humarang sakin na Malaking Lobo, umatras ako dahil papalapit ito sakin, tinitigan ko ang mga mata nito, They are blue-grey eyes that hold so much anger, sadness, and betrayal . It breaks my heart and I hear my wolf whimper loudly.

Sydryck

His wolf is so beautiful.

Dark Brown and long, gorgeous fur. I want to reach out and touch it. I don't though, because I'm afraid of his reaction.

Nag-anyo tao ito ng makita nakilala ko ito. Hubad ito kaya napaiwas ako ng tingin. Nagpalit muna bago ito humarap sakin.

"Get up." Walang emosyong sabi nito. Kaya nagmadali ako tumayo at nakatungo.

"You-You lied. You lied to me." Galit nitong sabi.

I want to say I'm sorry, but I'm scared of what will happen....and to be honest...i don't even know if I can speak anymore. The thought is frightening yet calming.

"You said you would stay close, yet I find you almost 12 miles away! Thank god you didn't run into anyone else's territory. Do you have any fucking idea how worried I've been? I was trying to catch up on all the things I missed because I was with you in the hospital. Mauntik pa akong maitakwil ng pamilya ko ng sinabi kong gusto kitang makasama. Sinugurong walang mananakit sayo dahil gusto kong ligtas ka palagi, pero itong ginawa mo ang tumakas?!" Galit nitong sabi.

Tinignan ko ito at nagulat na makitang pumatak ang luha nito. Para tinusok ng karayom ang puso ko sa nakita.

He was telling me the truth. That look isn't something you can fake. He did want me. He did feel sorry. He meant it when he said he would protect me. He looks so heartbroken and hurt, I can't handle the guilt anymore.

Hindi ko alam kung paano humingi ng tawad sa nagawa kong kasalanan. Kalaunan ay nakaisip ako kung paano humingi ng tawad sakanya. Lumapit ako sakanya at hinalikan ko ito. Nagulat ito sa ginawa ko, ngunit hinalikan ko nalang ito ulit nang makabawi tio ng gulat ay tinugon nito ang halik ko, nagtagal ang halik bago kami kumalas sa isa't isa.

"I'm assuming that's your way of saying sorry?" Ani nito ng nakangiti. Ngumiti ako at niyakap ko nalang ito.

"Do you trust me?" Tuloy nitong ani.

"Yes I do trust you." Walang alinlangan kong sabi.

"I guess now it's my turn to have trust issues."

"C'mon. We have to go it's late."

Nagsimula na kami maglakad, nilalamig na ako at sobrang nakaramdam ng pagod, nagulat nalang ako ng bigla nalang ako nito buhatin.

"Go to sleep. I'll keep you warm. Besides we will get there faster." Ani niya at binigyan ako ng magaan na halik. Tuluyan na akong nilamon ng antok at pagod.