Taekook çiftinin biraz daha birbirine alışması için zaman atlaması yapacağız.
1ay sonra ...
Jeongguk ile bir aydır aynı evde yaşıyorduk. O kadar güzel kalpli bir çocuktu ki ona hayran kalıyordum.
Her sabah evimizin önündeki kedileri besleyip onları uzun uzun seviyordu. Bazen onlarla konuşup şirin şirin kahkahalar atıp beni kendine hayran bırakıyordu.
Atölye de bana yardıma geldiği zaman büyük tuvalleri küçük bedeni ile taşımaya çalışıyor ondan büyük tuval yüzünden önünü göremediği için dudaklarını büze büze söyleniyordu.
Gerçekten yetenekli bir çocuktu. Onunla oturup resim çizerken gösterdiğim taktikleri anında kapıp harika şekilde çizimler yapıyordu.
Her zaman renk renk giyinip bütün renklerin içinde bir tanrı gibi durduğunu her seferinde kanıtlıyordu.
Ahh sanırım ben bu küçük meleğe kapılıyordum.
Ama bu olmamalıydı. O beni sadece ona yardımcı olan hyungu hatta arkadaşı olarak görüyordu.
Kafamdaki saçma düşünceleri atmak adına kafamı hızla sağlamıştım.
Saat gece yarısını gösteriyordu. Ben ise yatağımda öylece yatıp Jeongguk'u düşünüyordum.
Su içmek için yattığım yerden kalkmış mutfağa doğru ilerlemiştim.
Su içip yatağıma geri dönerken Jeongguk'un odasından gelen ağlama sesi ile adımlarımı oraya yöneltmiştim.
Ona bir şey oldu korkusuyla anında kapıyı açıp odaya dalmıştım.
Jeongguk sırtını yatak başlığına yaslamış yorganına sarılı bir halde ağlıyordu. Beni görünce ağlaması daha da şiddetlenmişti. Onu böyle görmek kalbimde sızı oluştururken hemen yanına gitmiş kollarımın arasına almıştım küçük bedenini.
"Jeongguk ne oldu? Söyle bana güzelim ne oldu?"
"H-hyung be-beni bırakmazsın hiç de-değil mi?"
"Bırakmam hiç! Nereden çıktı bu? Ben seni sonsuza kadar bırakmam."
Ağlaması olabilirmiş gibi daha da artmıştı. O da kollarını bana sarıp yüzünü boynuma gömmüş ağlamaya devam ediyordu.
"Hyung kabus gördüm. Çok-çok gerçek g-gibiydi. Beni istemiyordun. Bana kızıp evden kovuyordun. Ben-ben çok korktum hyung!"
"Şşh sadece bir kabustu sakinleş. Ben seni asla bırakmam. Düşünme böyle şeyler. Ağlama lütfen."
Uzun süre birbirimize sarılarak durmuştuk. En sonunda jeongguk sakinleşmiş ve benden ayrılmıştı.
"Hyung~"
"Hmm?"
"Şey ben bu gece seninle yatabilir miyim?! Lütfen! Seni hiç rahatsız etmem. Sadece tek başıma uyumak istemiyorum!"
Ah onunla uyumak benim için de çok güzel olurdu. O bebeksi kokusunu soluyup huzurlu bir uyku çekmek mükkemmel olurdu.
"Olur Gguk beni rahatsız etmezsin. Gel hadi."
Beraber benim odama gelmiştik. Ben yatağa yatmış hala ayakta bekleyen ona bakmıştım.
"Jeongguk? Gelsene hadi!"
"Şey evet yanii geliyorum hyung."
Minik adımlarla yatağa gelmiş ve sol tarafıma yatmıştı. İkimizde sırt üstü yatmış tavanı izliyorduk.
Bir süre sonra Jeongguk rahatsizca kıpırdanmış ve bana doğru dönmüştü.
"Hyung~ şeyy ıhmm sana-sana sarılabilir miyim?"
