Ben hep seninleydim. Gece çökerken, güneş doğarken! Ben hep buradaydım avuç içlerimde ki çizgiler kan rengine çalarken! Sadece senli umutları taşıyordum ellerim de. Belki çok beceriksizdim belki de çok korkak. Ama buradaydım işte, yarım yamalak bir hayatın, neşesini yitirmiş mevsimlerin de takılı kalmıştım…
Ben hala buradayım
Ve ben hala sendeyim!
Öyle sessiz
Öyle kırık
Yetim bırakılmış bir şehrin. Tenha ve çıkmaz sokaklarından birisiyim.
Beceremiyorum belki ama
Dudağımın kenarından kıvrımlarını yitirmiş yerden, hayata tebessüm etmeye çalışıyorum. Her bir tebessümde senin adınla yaşıyorum. Yıldızlarımiz var gökyuzunde ikimizinde ne kadar uzak olsada bi ulasilmasi o kadar sarfedilircesine yollar var aramizda hangi sehir hangi duraktasında sana dokunamiyorim simdi. Sahiden sıcakmıdır dudak kıvrimlarin saclarinindaki tellerin özlemini yitirmis bir kucuk cocuk gibi sefkatle özluyorum Seni, Bi gün diyorumm bi gün gelicek sabah uyandigimizda Mutfagimizdaki dolabi kurcalayip kahvalti hazirlamak icin cebellesicegiz ve ben öyle suslu cumleler kuramam kizim bakma bu kadar yazabildigime benim kalbim dilime bir vursa seni satır aralarinda yasatirdim , Ve Simdide goz kapaklarindan opuyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇERSEN KAYBEDERSİN
HumorHayallerinden bile vaz geçtiğin bir hayata, her sabah gözlerini açıp, aynı güneşe, aynı pencereden bakıyorsan ve her sabah ne kadar bitmiş ve tükenmiş bir güne kalkıyor olsanda göz altı morluklarınla ve dahada önemlisi her sabah aklına ilk gelen, gö...
