❝Ben senin en büyük hayranınım
Beni sevene kadar seni takip edeceğim
Papa-paparazzi
Aşkım (senden) başka süperstar yok
Biliyorsun ki ben senin
Paparazzin olacağım.❞
— Paparazzi
Annemin beni uyandırmasıyla uyandım güne, annem odama kahvaltımı bırakıp işinin başına dönünce başucumdaki kızarmış tostum ve portakal suyumla bakıştım biraz kendime gelmeyi bekliyordum sanki başıma pamuk tıkmışlar gibiydi. Gördüğüm rüyayı hatırlamaya çalışıyordum ancak hatırladığım tek şey bulanıklıktı. Aradan tahminen 6 dakika geçti artık kahvaltımı yapmaya başladım bir yandan da telefonumdaki bildirimleri kontrol ediyordum. Sosyal medya bağımlısı değildim kesinlikle değildim, Jazmin gibi değildim sonuçta, sadece ufak bir kontrol, Bilinmeyen ben uyuduktan sonra mesaj atmıştı: "Sana da iyi geceler Moony!" yazmış. Onun Matteo olduğundan emin olsamda aslında ne kadar eminim orası da tartışılır. Yine de ona bilinmeyen demeyi tercih ediyorum. Mesajlar kısmına girdim ve sohbetlerden Bilinmeyen'i aradım, parmağımla konuşmaya tıkladım ve yazmaya başladım;
Moony: Uyandın mı?
Okundu. Yazıyor...
VioletRose: Uyuyamadım ki...
Bir şey diyemedim neden onu da bilmiyorum içime bir çeşit suçluluk duygusu belirdi, neden kendimi suçlu hissediyorum bilmiyorum çünkü herhangi bir şey yapmamıştım ki..
Moony: Neden?
VioletRose: Nasıl tarif edebilim bilmiyorum ama en yakın şu şekil tanımlayabilirim sana: Gül. her geçen gün gül'ün bir dikeni daha kalbime batıyor, şiddetti her geçen gün daha da artıyor.
Ağrının gerçek mi mecazi olup olmadığından emin değildim o yüzden sadece sessizliğimi sürdürdüm.
VioletRose: Dün geceyse hem kalbime hem yastığıma battı.
Edebiyat yapmaz mısın?! Tahminimce mecazi bir ağrıdan bahsediyor yastığına batmış olması başının ağrıdığı ya da aklının onu bir şeylerle meşgul ettiğine işaret olabilir? AH MATTEO AÇIK AÇIK YAZAMAZ MISIN?!
Moony: Yastıksız uyusaydın?
Bunu yazarken ne düşündüğümü bilmiyordum, kapalı edebiyat yapamıyorum bunu da bilmesi gerekirdi şayet beni tanıyorsa gerçekten.
VioletRose: Sen yastıksız uyuyabilirsin ama madalyonun olmasan asla.
Bulmacaya çevirdi bu işi yastığın ne anlama geldiğini şimdi nereden çıkarabilirim ki?
Moony: Manevi bir değeri olmalı değil mi?
Moony: Hey, madalyonumu nerden biliyorsun, bilinmeyen?
Matteo kendini belli etmeye başladın oyunun bitiyor.
VioletRose: Seni tanıyorum Luna.
Moony: Ben seni tanıyor muyum?
VioletRose: Sayılır.
Matteo'yum desene artık! Ama ya değilse? Ya tamamen farklı biriyse ama beni bu kadar iyi tanıyan başka kim var ki? Hem neden böyle bir şey yapsın?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Taken By a Stranger
फैनफिक्शनBen Luna, Luna Valente ve öyküm basit bir kız için oldukça karmaşık bir öykü. Gerçekten anlattıklarımdan 3 kitap çıkarabilirim. Bir de tonlarca Whatsapp mesajı. Ancak benim öyküm, durumlar karmaşık olmadan önceki hayatımı anlatıyor, ve vakit geçtikç...
