Can Kırıklarımdan Gökyüzüne✨

1. Bölüm

Herkese merhabalar ❤️ Buraya kendime iyi gelme sebebim, umudum, göz bebeğim, ilk göz ağrımı bırakıyorum. Koca bir üç yılı gerçekle ve kurguyla harmanlıyorum... Bu sürede hayatıma iyi kötü katkısı olan herkesten bir parçayı sizlere aktarıyorum. Can Kırıklarımdan Gökyüzüne, huzura kavuşan hikayeme iyi bakın. Herkese keyifli okumalar, yorumlarınızı bekliyorum. ✨

‼️ Tarihlere takıntılı biri olduğum için buraya benim gibiler için de tarih kısmı bırakıyorum. Okumaya başladığınız tarihi yazabilirsiniz.🌼

Ben Duru Yalçın,

Birbirine sırılsıklam aşık olarak evlenen, hala da ilk günkü gibi heyecanlarını kaybetmeden birbirini çok seven anne ve babamın dünyada yaşama sebebiyim.

Sevgiyle kurulan bu yuvada tam yirminci yılım.
Bugün tam 20 yaşındayım. Küçükken evcilik oynarken hep olmak istediğim yaştayım.

Hep çok sevildim ailem tarafından. Bana en iyi öğrettikleri şey sevmekti. Basit gibi görülse de aslında en zoruymuş sevmek.. Bunu öğreneli çok değil sadece 4 yıl oldu. Şimdi kim bilir nerde ne yapıyordur bilmiyorum, liseyi bitirdikten sonra bir daha da haber alamadım ondan. Aslında haber almak  için çabalamadım.

O.

Ne kadar tanıdık değil mi size de? Hemen aklınıza biri geldi ve dalıp gittiniz uzaklara. Hafızası güçlü olanlarınızın tamamiyle karşısında duruyor işte! Dokunabilecek kadar yakınınızda.
Bazılarınızın da burnuna eşsiz kokusu geldi değil mi?

Bazen olmuyor zorlasanız da akışına bıraksanız da. Yaşadığım şu kadar sürede bunu öğrendim.
Geçmişe derin bir şekilde dalmışken, her sabah olduğu gibi Ukte'nin sesleriyle silkelenip yorganı kafama kadar çektim.

"Duruuu! Bebeğiiim kalksana bugün çok işimiz var,önce güzel bir kahvaltı yapıp alışverişe çıkacağız, kuaföre gideceğiz, kızlarla buluşup yemek yiyeceğiz daha sonra da.."

Yorganı üzerimden kaldırıp var gücüyle bağırdı.

"Hiii! Bu ne hal? O gözler niye yine yeşil yeşil? Kızım sana diyoruz herhalde konuşsana!"

"İyiyim Ukte, hatta süperim. Biraz kabuslarla uğraştım gece. Oldu mu?"

İnanmamıştı tabi ama üstelemedi.

Hazırladığı mükemmel kahvaltı masasına otururken
"İşimiz çok derken? Bir şey yapmana gerek olmadığını söylemiştim."

"Ee bugün yirminci yaşına giriyorsun bebeğim ve ben beş yıldır senin hayatındayım. Sürpriz yapmak isterdim ama geçen yıl ki rezilliğimden ders aldım."

"Unutulmaz doğum günü planların.."
"Dalga geçme Duru!"
"Tamam tamam. Doğum günüm şerefine uğraşmayacağım seninle."
"Duru"
"Efendim?"
"On yedinci doğum günün çok güzeldi ama itiraf et."

                                                                       

3 yıl önce... Hayatımın merkezi "o" iken. Okulda bütün gün "Canımın içi doğmuş ya bugün" diye dolaşan Ukte, doğum günümü "o" kutlasın diye uğraşıyordu.

Elbette haberi vardı duygularımdan. Çıkışta okul bahçesinin kapısında Eda, Eslem, Gece ve Sezgi'nin Ukte öncülüğünde hazırladığı ufak bir kutlama.

Gece'nin elinde yıldız şeklinde bir pasta. Yıldızın beş köşesinde kızların adı, ortasında ise "İyi ki doğdun Duru." Başıma bir prenses tacı takıp elime yeni yaşımın rakamlarından oluşan balonları tutuşturdular. Ukte sabah saçlarımı maşalamıştı ve okulun forma konusundaki baskısını yok sayıp hepimiz serbest kıyafet gelmiştik. Maşalı saçlarımın ne için olduğunu taktıkları prenses tacımla anlamıştım.