isteyip de olunamayanlar | jaeyong

senin ellerin ve ölüm

bugün hiç istemediğim kadar ölü olmayı istiyorum taeyong. senin ellerinle öldürülmeyi istiyorum. eve gelemiyorum, çünkü sigara içmemden hoşlanmıyorsun, üstüm kokuyorsa gözlerini kaçıra kaçıra beni soyup, hemen onları yıkıyorsun. oysa ben, seninle evde camlar kapalıyken paketlerce sigarayı üst üste içmeyi, ellerimizde bıçaklar, birbirimize kesikler atarken, koluna eğildiğimde yüzüme doğru dumanı üflemeni istiyorum. gülümseyip, aynısını sana yapmayı, kırmızıya boyadığımız sigaraları vücutlarımıza değdirmeyi istiyorum. acıdan bağıralım, acıyı unutmak için birbirimizin ellerini sıkalım, acıya alıştığımızda, kafalarımızı kaldırıp birbirimize bakalım, gülümseyelim istiyorum.

acıdan etrafı toplayamayalım, yerden zar zor, inleyerek kalkalım, koltuklara oturup yarattığımız manzarayı içkilerimizi içerken izleyelim. kesiklerden zar zor hareket eden, kıpkırmızı boyunlarımızı çevirip birbirimize bakalım. yüzümüzün her yeri kırmızı parmak izleri olsun, bakıp bakıp hatırlayalım, asla unutmayalım istiyorum.

ama sen sigara kokusunu aldığında yüzünü buruşturuyor, elin veya elim kesilse hemen pansuman yapıyor, ev dağılınca hemen topluyor ve içkiyi de sarhoş olmayacak kadar içiyorsun. ben bunu hiç sevmiyorum.