isteyip de olunamayanlar | jaeyong

saçlar, renkler, kokular

eve gelmişim, montumu çıkarmakla uğraşıyorum. mutfaktasın, belli. yemek yapmayı çok seversin, ve güzel de yaparsın. yeni denediğin şeyleri anlatırken gözlerin gülmeye başlar, parlarlar.

ayakkabılarımı çıkarır çıkarmaz, kapının önünde bitiyorsun. yüzüme bir anlığına bakıp kollarını sarıyorsun, ben de karşılık veriyorum. elinde bıçakla çıkmışsın mutfaktan, bana sürtünmesin diye sağ elin sırtımda ileriye doğru duruyor.

yine anlamıyorsun, bıçak bana zarar vermesin diye benden uzaklaştırmanı değil, sarılırken üstümü soymanı ve istediğin her yere kesikler atmanı istiyorum. eve geldiğimde akşam yemeği değil, tüm gün heyecanla beklediğim, senden gelecek acıyı istiyorum. benim canımı yaktıktan sonra, her yerim kırmızıyken, keskin koku burnumuza dolarken, bıçağı bana uzatmanı ve aynısını sana yapmam için yalvarmanı istiyorum. yapmazsam, seninle oyun oynarsam da, kesiklere bastırıp, beni bağırtmanı, isteğini zorla almanı istiyorum.

güzel bebek kokunu, tertemiz saçlarını, nazik hareketlerini istemiyorum. kan kokmanı, saçlarına ikimizin kanının bulaşmasını, her hareketinle canımı acıtmanı istiyorum.