Moonlight ||l. yng²||✓

Twenty Nine

YangYang's POV;

I followed her in to a dark place ni kahit isang tao wala Kang makikita.

"Aki!"sigaw ko sakanya at Napa hinto sya rinig ang hikbi nya "what are you doing? Go away"Sabi nya at nag lakad pero sinundan ko padin sya.

"I sai-" "why would I leave the girl that protect me from enemies?"tanong ko at huminto ulit sya.

"I hate it."

"Lahat nalang sila calling me useless".

"Kasalanan ko bang iniluwal ako sa mundong lahat ay may sama ng loob?".

"Hindi diba?"dagdag nya pa lumapit ako at niyakap sya.

"I know what you've been to mahirap tanggapin na Wala tayong kwenta sa Mata ng ibang Tao"umpisa ko at rinig padin ang hikbi nya "but the more you think of it the pain will grow strong"dag-dag ko pa.

Tinignan nya ako "Sabi nila lahat ng Tao Hindi deserve ang sakit pero bakit ako?"tanong nya at umalis sa pag kakayakap.

"No one loves me"

"Mahirap ipakitang masaya ka kahit Hindi"ta-takbo na sana sya kaso bigla akong sumigaw.

"Mahal Kita Aliyah! Sobra pa sa sarili ko! Unang tagpo palang Alam Kong ikaw na ang para sakin"Sigaw ko at huminto sya sabay tingin sakin.

"You're just saying it para Hindi ako masaktan"sigaw nya pabalik "you're thinking to much Wala ka ng tiwala sa taong nasa paligid mo"Sabi ko "minsan walang mga Tao ang masaya nang tunay"

She looked at me at lumapit.

Niyakap ako at nagulat sa kanyang ginawa.

She....

Kissed me.

"That's why I'm pretending to be happy to hide my pain ikaw Lang ang lalaking nag pa tibok na puso ko ng sobra"sagot nya.

"Pero impossible lahat ng 'to dahil nag ka-kilala lang tayo underneath the moonlight"sagot ko pero hinalikan nya ulit ako at sumabay na ako.

I hug her too.

The moon shines so bright above us as we too walk along the path.