Valkoinen

YAĞMUR

yine yağmurlu bir gün.güzel manzaralar,güzel sesler,güzel kokular,güzel yüzler,güzel insanlar.Aralarından  ancak bir tanesi gözümü alabiliyor.mükemmel dudakları muhteşem gozleri o güzel burnu ile ruhumdan parçalar ile yaratılmış gibi.kokusunu yağmurdan almış sanki.kirpikleri gelişigüzel değil teker teker özenilerek yerleştirilmiş.ses telleri kadifeden yapılmış gibi.Az sonra başka tarafa çeviriyorum gözlerimi,bakıyorum ondaki o güzellik başkalarında var mı diye.Bir ceviz ağacı,japon elması ve birkaç çam takılıyor gözüme.bakıyorum yapraklarına hayranlıkla.Ancak yıldızların güneşin yanında söndüğü gibi sönüyorlar onun yanında.yağmurda ıslanırken saçlarıma çarpan yağmur taneleri gibi kalbimi aşkla ıslatmayı beceren tek bir insan var işte bu güzel günde.kalbimdeki kara kargalara söz geçiremiyorum o günden beri.deştikçe deşiyorlar.ılık kanın damarlarımdan çıkıp vücuduma yayılışını hissediyorum. kalbimde başlayıp kalbimde son bulan sıvı ahenk içinde dans ediyor.ve göz göze geliyoruz onunla.yağmur birden duruyor,her şey duruyor zamana kilitleniyorum.ve her ne oluyorsa birden devam ediyor zaman  ve gözlerini kaçırıyor.sonra bir bakıyorum ki gözden kaybolmuş..ve her şey sönüp gidiveriyor.