MY BOSS KİM -1 /KTH/

~40~

Kapının aniden açılmasıyla hepimiz oraya bakakalmıştık.

&: Seni kurtarmaya geldim Taehyung

#: Elindeki silahı bırak ve teslim ol

Adam hemen ikna olmuş şekilde elinde ki silahı bırakıp tutuklanılmaya hazır bir şekilde ellerini uzattı aynı şekilde beni tutan adamda yapmıştı.

#: Alın bunları burdan

Diğer polis görevlileri adamları çıkarken konuşan poliste gitmişti şimdi ise sadece üçümüz kalmıştık.. Daha doğrusu sadece ikisi ben köşede unutulmuş onları izliyordum sadece.

Is: Taetae seni çok özledim sevgilim

Diyerek Taehyung'un boynuna sarılmıştı... Kalbimin bu kadar acıması normal miydi?

Ben neden hala burdan gitmiyorsam belki de yürüyecek güç bacaklarımda yoktu.

Th: Sen.. Sen nasıl buldun bizi

Is: Küçükken saklambaç oynadığımzda da hep sen kaybolurdun ve ben yine seni bulurdum

Onların bir geçmişi vardı peki benim neyim? Hiçbir şey sadece aptal bir liseli gibi platoniktim.

Taehyung'un gülümsemesi ve ona sarılması peki? Tanrım sanırım ölecek gibiyim

Yanağımdan süzülen yaş neyi ifade ediyordu Ondan nefret ettiğimi mi yoksa onu hala seviyor oluşumu mu?

Köşeye fırlatılmış olan Heijin'i kim ne zaman fark edecekti?

Ahh bunun bir önemi var mı Heijin sen hep yalnızdın şimdi de yalnız olmayı hak ediyorsun.

Jungkook'un ağzından

Jk: Namjoon hyung sence Heijinle Taehyung iyi midir?

Nm: Öyle olmasını umuyoruz

Dn: Nasıl onları geride bırakırız ya

Sh: Daeun yapacak bir şey yok artık burdan kurtulup onları bulmalıyız

Yg: Birileri geliyor sanırım

Kapıyı açan iki polisle hepimiz büyük bir 'oh' çekmiştik

...

Jm: İki tane daha arkadaşımız vardı onları buldunuz mu?

₺: Merak etmeyin herkes iyi durumda

Jk: Şuan nerdeler

₺: Koridorun sonunda sağdaki odadalar

Kimseyi beklemeden hızla oraya koştum. Kapı açık olduğu için içeriye daldım

Gördüğüm manzara ise Taehyung'un sarışın bir kadınla sarılıyor oluşuydu.

Yanlarına giderek onları ayırdığım da kızın Iseul olmasını beklemiyordum

Jk: Siz..

Dn: Iseul!

Is: Sanırım herkes şaşırdı Taehyung haha

Jk: Sikerim şaşırmasını Heijin nerde lan!

Is: Heijin'de kim kookie yoksa sevgilimi yaptın kendine

Jk: Taehyung götür bunu burdan yoksa elimden bir kaza çıkacak

Taehyung şaşkın bir şekilde etrafına bakınıyordu.

Hadi be dostum orda eski sevgilinle fingirdeşirken o kızın neler hissettiğini bilseydin inan bana ölmek isterdin.

Dn: Yoongi oppa siz Iseul'la eve dönün isterseniz burası karışacak

Is: Hiçbir yere gitmiyorum ya Jungkook sen böyle birisi değildin bana karşı neden böyle davranıyorsun

Jk: Kimseye küçük bir açıklama bile yapmadan giderken böyle demiyordun ama arkanda bıraktığın gün bitti eski küçük kardeşin yok artık karşında

Sh: Sonra tartışabilir misiniz farkındaysanız Heijin yok şimdi de Taehyung

Taehyung ne ara gitmişti

Jk: Tamam konuşma burada bitmiştir. Ben Heijin'i aramaya gidiyorum

Dn: Bizde geliyoruz

Heijin'in ağzından

Hiçbir şey düşünmeden sadece ayaklarımın götürdüğü yere gidiyordum.

Hava kararmaya yüz tutmuş içim ise zifiri karanlıktı.

Ağlayamıyordum bile Taehyung beni bırakmadan ben onu bıraksam daha az üzülürdüm belkide.

Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken karşımda duran derme çatma bir kulübüyle karşılaştım.

Ne kadar girmek istemesem de sanki orda beni çeken bir şeyler vardı ve ayaklarım beni değil o çekim gücünü dinliyordu.

Kapıyı açıp içeriye geçtim karşımda ki artık tanıdık olan yüze karşılık histerik bir gülüş attım

Hj: Yine sen

Le: Sana demiştim bu hikayenin sonu kötü bitecek diye

Hj: Elimde olan bişey değil biz buna kader diyoruz

Le: Kaderini değiştirmekte senin elinde Heijin

Hj: Nasıl yani

Le: O kızın yaptığı gibi

Hj: O kız dediğin Iseul mu?

Le: Kurnaz kız. O adamla oyun yapıp sizi kaçırttı

Hj: Nasıl bunların hepsi oyun muydu? Polislerde mi?

Le: Evet her şey

Demek beni başta tutan adamların bahsettiği kız Iseul'du

Hj: Sen bunların hepsini nasıl biliyorsun?

Le: Ahh beni hiç tanıyamamışsın küçük kız

Hj: Bana neden yardım ediyorsun beni tanıyor musun?

Le: Sekiz yaşından önceki halini hatırlıyor musun

Hj: Hayır. Bunun konumuzla ne alakası var?

Le: Peki İkiz kardeşinin bebeklik fotoğrafları varken senin neden yok ya da ikizinle hiç benzemediğini fark ettin mi

Hj: Bir dakika bahsettiğin şeyler çok ağır.

Aslında düşününce mantıklıydı. Woojin'le hiç benzemiyorduk ama bunun çift yumurta ikizi olduğumuzdan kaynaklandığını düşünmüştüm.

Sekiz yaşından öncesini hatırlamıyordum bu normaldi çünkü kaza geçirmiştim ailem bunu daha önce anlatmıştı.

Okul gezisindeyken otobüs kaza yapmıştı ve ben gözlerimi hastanede açmıştım. En azından ailemin anlattığı kadarıyla öyleydi. Sonra kazayı araştırmıştım. Bulmuştum da öyle bir kaza vardı.

Ama fotoğraflarım yoktu.

Le: Bunu ailene sorsan daha iyi olur bence

Hj: Sen anlat! Neler oluyor!

Neden etrafımdaki herkes gidiyormuş gibi hissediyordum.

Le: Kendin görmelisin

Diyerek parmaklarını gözümün önünde şıklatmıştı. Ve yine karanlık..

   Korkulan yaşlı ninemizi tekrar sahalara çıkardım. Belki de korkulduğu kadar kötü birisi değildir.
   Yeni bölümü umarım severek okursunuz  şekerler🤗😘💜