Οικογένεια Ροντρίγκεζ

4

Η Βερόνικα επέστρεψε από την κλινική και ήταν έτοιμη να αναλάβει τις επιχειρήσεις του μπαμπά και την κηδεμονία μου . Τον μπαμπά τον έψαχνε ολόκληρος ο πλανήτης . «Ο Ροντρίγκεζ εξαφανίζεται λίγες μέρες πριν την δίκη του» «που είναι ο πάμπλουτος επιχειρηματίας» ήταν το πρώτο θέμα κάθε μέρα στις εφημερίδες . Η μαμά κάθε βράδυ επερνε το την καινούργια της λευκή Bentley και χανόταν . Αναρωτιόμουν που είναι η μαμά που χάνεται ; Μόνο ο Τζακ με έβλεπε . Πλέον ήμουν 10 ετών η ζωή κύλισε ωραία για τους άλλους αλλά όχι για μένα . Εγώ εξακολουθούσα να βιάζομαι αλλά τώρα χωρίς σημάδια χωρίς εμφανή σημάδια της κακοποίησης μου . Δεμένος σε μια έρημη έπαυλη περνούσα πολλές ώρες από τη ζωή μου . Ο άνθρωπος που με έδενε εκεί χαιρόταν εγώ νόμιζα ότι έτσι είναι ο έρωτας και έπρεπε να τον προστατεύσω. Ας μιλήσουμε όμως λίγο με τη μαμά τη Βερόνικα . Η Βερόνικα εξαφανιζόταν και φήμες έλεγαν ότι πήγαινε σε κλαμπ και πάρτυ πλούσιων απόρρητα πάρτυ που κανείς δεν ήξερε ποιοι ήταν μέσα . Πάρτυ με ναρκωτικά , όργια . Οι εφημερίδες τώρα όμως δεν ήξεραν τίποτα για τη μαμά κανείς δεν ήξερε τι έκρυβε πίσω από το καλό στολισμένο της φόρεμα και τα διαμάντια . Η λευκή Bentley ήταν σημάδι απόδειξη ότι η μαμά πήγαινε στα πάρτυ αυτά όμως λίγοι το ήξεραν . Μια φορά λοιπόν θυμάμαι να είδα φωτογραφίες της μαμάς που μαστίγωνε και χτύπαγε ζιγκολο που ζούσαν από τα λεφτά της από τα λεφτά του μπαμπά . Πολλοί έμπαιναν στο σπίτι οι φωνές ήταν πολλές και τα ουρλιαχτά αβάσταχτα στα αυτιά μου. Όμως η μαμά και εγώ είχαμε το θείο που αγαπούσαμε . Ήταν αυτός που στήριξε την οικογένεια  Ροντρίγκεζ σαν να ήταν δίκη του . Η μοναχοκόρη του θείου ήταν σε ίδρυμα κανείς δεν ήξερε γιατί .. οι φήμες και ο θείος δεν μιλούσαν τώρα δεν έλεγαν τίποτα . Όταν επικρατούσε σιωπή στο σπίτι ήταν τρομακτικό οι φωνές ακουγοντουσαν πιο έντονες τώρα μέσα στη νύχτα . Αλλά ήταν οι φωνές οι αναμνήσεις τα κατεστραμμένα παιδικά μου ονειρα που ούρλιαζαν μέσα στο μυαλό μου . Πεταγόμουν και ούρλιαζα μέσα στη νύχτα τη μέρα κάθε μερικά λεπτά . Κανείς δεν ήξερε γιατί και ούτε εγώ ήξερα . Κάθε μέρα επερνα το χάπι που μ έδινε ο θείος Τζακ για την κατάθλιψη , χαχα τι ωραία που ήταν ήμουν ήρεμος .....ήρεμος σαν να ταξίδευα και να πήγαινα στο απομακρυσμένη έπαυλη εκεί δεμένος σαν όνειρο σαν παραμύθι .Δεμένος στην ευτυχία μου ... Κάθε φορά που λιποθυμούσα με πήγαιναν στην ίδια κλινική στο ίδιο δωμάτιο που με πήγαν και τότε την πρώτη μέρα την μέρα που άρχισε η ευτιχια μου . Αλλά οι φωνές και τα ουρλιαχτά μου έβγαιναν συχνά . Το παιδί του Ροντρίγκεζ είναι ψυχοπαθής τρελός .... βούιζαν οι εφημερίδες . Η λευκή Bentley με οδηγούσε εκεί στο ίδιο δωμάτιο της κλινικής κάθε φορά που εγώ ουριλαζα αλλά η ευτυχία μου ήταν η ίδια ....