Rhaime, Be Mine Again - Old Maid Series 1 (Published under TDP Pub)

Kabanata 20

WARNING⚠ Expect wrong typo and grammatical error ahead.
           ***************

    "OO, ako nga ang kumuha ng makakasama  mo dito sa bahay."  
    Tinignan niya ng masama ang binata at diretsong lumakad para lang iwan ito. Lumabas siya ng bahay at nagtungo sa mini garden sa likod bahay niya upang i-relax ang sarili dahil sa namumuong inis kay Dylan dahil sa ginawa, ano ang karapatan nito na pangunahan ang desisyon niya, kung gusto niya ng katulong di sana noon pa siya kumuha.
    "Hey, i'm sorry, Nagagalit ka ba? Nag-alala lang talaga ako sa iyo ng sobra kaya ikinuha kita ng makakasama mo dito sa bahay." Sabi ni Dylan sa nakatalikod na dalaga.
    Hindi pa rin niya ito pinansin at ibinaling ang paningin sa isang halaman sa paso na nasa kaniyang harapan sa bandang paanan.
    Napabuntung hininga siya, "You need a maid Rhaime, lalo at nag-iisa ka lang dito."
    "Hindi ko kailangan ng maid, i can be my self, sanay ako na ako gumagawa lahat. And isa pa, this is an exclusive subdivision mahigpit ang security protocol nila, so nothing to worry about me and wala ka ng karapatan mag alala pa sa akin. Let's treat each other as if we just didn't see each other again."
    Kinabig niya itong bigla paharap sa kanya para magtama ang paningin nila dahil sa narinig niyang sinabi nito. Masakit para sa kanya ang mga salitang iyon na lumabas mismo sa bibig ni Rhaime, muli naramdaman niya ang pagguhit ng pinong kirot sa kanyang puso. Baliwala na ba talaga dito ang lahat ng nanyari sa kanila, at ang labing limang taon na nasayang sa pagmamahalan nila noon ng dahil sa kagagawan din ng taon naging sobrang laki nang parte sa buhay niya.
    "What did you say? Let's treat each other as if we just didn't see each other again? Sa palagay mo ba madaling gawin iyan sinasabi mo ha?, Hindi Rhaime kasabay nang pag iling i can't."
    As she looked Dylan in the eyes and there was a hint of pain because of what she said, Hindi naitago ng mga mata nito ang sakit pero anong magagawa niya kung ramdam niya parin sa puso ang sakit hangang ngayon ng ginawa nito sa kanya. Oo nga at nagpaliwanag na ito sa kanya pero hindi iyon sapat para mawala ng ganoon kabilis ang sakit na nararamdaman na patuloy na naghahari pa rin sa puso niya.
    "You know how much I love you Rhaime simula noon hangang ngayon, never iyan nawala sa akin ikaw lang ang nandirito, sabay turo sa sariling puso. Ikaw lang."
    "But I don't love you anymore Dylan." Mahina niyang tugon at nakipaglaban ng titigan sa mga mata nito.
    "I don't love you anymore, nawala ang pagmamahal na iyon ng niloko mo ako at pinagplanuhan gantihan."
    "I don't believe you Rhaime, at kaya kong patunayan yan, na nagsisinungaling ka lang and i know you still love me."
    "Oh really? But how Mr. Dylan Lemuel Zalasar?, mag aaksaya ka lang ng panahon, kung ako sa iyo ititigil ko na ito."
    "Mananatili si Ate Lenie dito kasama mo." Malayong sagot niya  sa sinasabi nito. "Iyan na lang hihingin ko pabor sa iyo. Huwag ka masyadong magkikilos kasi baka bumalik ang lagnat mo."
    "So what naman kung bumalik, Kaya ko alagaan ang sarili ko."
    "Okay sige kaya mo ang sarili mo andoon na tayo, but make it sure na kapag nilagnat ka ulit siguraduhin mo na nasa sarili mo ikaw pamamahay kapag nagtanggal ka na ng buong saplot sa katawan mo."
    "Remember Ms. Rhaimella Vien Suarez, that your body is only for my eyes and for me, there is no one but me! "
Agad siyang namula sa pagka alala sa ginawa niyang iyon. Kailangan na ata talaga niya kumunsulta sa psychiatrist baka senyales na iyon ng pagkabaliw.
    "Your so cute when your blushing and I miss that. Wala kang dapat ikahiya sa akin dahil hindi ko lang iyan nakita?, nahawakan at natikman ko na rin ang mga iyan. I am your first experience you may forget and I should also be the last."
    You bastard!
    Tumawa lang siya sa pagmumura nito sa kanya. "I'll go ahead hinatid ko lang talaga si Ate Lenie dito."  Sabay talikod sa kanya para umalis na.
    "Don't come back here again don't try, I don't want to see your face again ever!" Sigaw niya kay Dylan.
    Napatigil siya sa paglakad at muling bumaling paharap dito.
    "If that what you want okay kung iyan ang ikasasaya mo." At nag patuloy na sa pag-alis.
    "Goodbye Rhaime."