Gün 2️⃣
Pişmanlık
🧸🧸🧸
Telefonu masaya bırakıp Ali'min elini tuttum. Hiç hasta birine bakmak zorunda kalmadığım için hasta biri nasıl bakılır hiç bir fikrim yoktu. Eve girdiğimizde ateşi olduğunu fark ettim. O andan sonra işler yeterince zor değilmiş gibi daha da zorlaştı.
Buraya gelirken kurduğum hayallerin ucundan köşesinden bile geçmiyordu şu an olanlar. İnlediğinde korkuyla yüzüne baktım. Ateşi yüksekti. Dışarı çıkmasına göz yummak aptallığımdandı. İçimde bir yerlerde sürekli beni kandırmaya çalıştığını savunan bir şeyler vardı.
Alnındaki bezi alıp sıktım ve ıslatıp tekrar alnına koydum. Telefon çekmiyordu. Yapa yalnızdık. Ali'm ateşler içinde yatıyorken yanında durup elini tutmak, bezi değiştirmek ve ateşini örçmekten başka bir sik gelmiyordu elimden. Ya ona bir şey olursa?
Ben ne yapardım?
" Ö-özgür. "
Adımı mırıldandığında bir an yanlış duyduğumu sannetim. Ama hayır. Doğru duymuştum!
Yüzüne baktığımda gözlerinin kapalı olduğunu gördüm. Uyanmıştı ancak gözlerini açacak gücü yoktu. Burnumu çektim.
" Özgür. Neden ağlıyorsun? "
Elimi hafifçe sıktı. Tekrar burnumu çekip biraz dikleşmesine yardım ettim ve suyu dudaklarına götürdüm. Galiba bol su içmesinin yardımı dokunduğunda dair bir şeyler okumuştum. Arkasına oturup onu kendime çektim. Titriyordu.
" Özür dilerim.. Özür dilerim.. "
Hafifce gülüp başını omzuma yasladı. Beni hatırlamıştı..
" Ağlama aptal.. "
🧸🧸🧸
Twitter indirdim aşkolar. 🌝
ŞİMDİ OKUDUĞUN
30 Gün
Teen FictionSeninkini anlamaya çalışırken kendi aklımı kaybettim. İster aşk de, ister arzu. İster nefret. Tek bildiğim sürekli aklımda olduğun.
