Back on His Feet (Lips Series #1)

Prologue

"D-dad..I'm s-sorry..Hindi ko po sinasadya..." Iyak ko kasabay ng pag palo sa akin ng daddy ko ng sinturon.

"Tanga ka talagang bata ka!" Sigaw pa niya sa akin at muli akong pinalo. Napa hiyaw ako sa hapdi dahil iyong parteng may bakal pa mismo ang lumalapat sa balat ko.

"Daaaad! S-sorry na po..A-ay m-masakit po." Pag mamakaawa ko pa ngunit parang wala siyang naririnig at patuloy parin sa pag palo sa akin.

"Tarantada! Walang kuwenta! Napaka bobo!  Ano bang hindi mo maintindihan sa huwag kang mag lalaro?! Ano tuloy ang nangyari?! Ha?! Nabasag mo ang vase na sana ay ireregalo ko kay Trina! Tangina mong bata ka! Hindi ka pa mamatay! Deputa ka!" Sigaw niya sa akin at sinampal ako ng malakas.

"S-sorry..Daddy...A-ah.." Daing ko pa ng sabunutan niya ako, pina ikot pagka tapos ay walang habas na hinagis. Sinampal niya pa ako ng pagka lakas lakas bago siya tuluyang lumabas ng kuwarto ko.

Nanginginig akong gumapang para maka akyat sa kama ko, patuloy pa din ang pag daloy ng luha sa namumula kong mga pisngi. Unti- unti kong iniangat ang kamay kong halos hindi ko na maramdaman dahil sa ilang beses na pag lapat ng bakal sa sinturon. Pinunasan ko ang mga luha ko at humiga sa kama ko. Wala pa akong kain. Gutom na gutom na ako pero wala akong choice kung hindi ang matulog. Ipinikit ko ang mga mata ko at natulog.

Nagising ako sa isang puting silid. Hindi agad nag sink in sa akin kung nasaan ako. Tumingin ako sa paligid. Walang ibang tao kundi ako.  Naaamoy ko ang amoy ng gamot kaya nasiguro kong nasa hospital ako ngayon.

Masakit ang katawan ko. Hindi ko maigalaw ang mga binti ko at kumikirot ang dalawa kong braso.

Anong nangyari? Bakit ako nandito?

Wala akong maalala. Hindi ko alam kung ano ang nangyari bago ako napunta dito.

Pumikit muli ako, sinusubukang matulog ngunit bumukas bigla ang pinto. Pumasok doon ang isang babaeng sigurado akong doctor dahil sa uniform niya.

"Thank God, you're awake na." Sabi niya sa akin na naka ngiti ng matamis.

"What happened?I asked.

"Naaksidente ka Miss Arguson. You're sleeping for 3 days now. Wala akong makuhang part ng family mo. Wala naman kasing I.D." Sabi niya sa akin.

"A-aksidente?" Tanong ko pa.

"Yes, Miss Arguson." Sabi niya naman.

"M-miss A-arguson?" Who the hell was that?

"Yeah. You." Turo niya sa akin.

"H-huh? I'm not an Arguson!" Sigaw ko ngunit agad ding natigilan. "Wait. What's my name? W-who am I?"

"You surely can't remeber anything. You need to rest. Mamaya ko na ipapaliwanag sa iyo kung ano ang lagay mo." Sabi niya at lumabas na ng kwarto.

What was that? I can't remember anything! I tried to look around again baka sakaling may makuha akong kahit anong tungkol sa akin ngunit wala.

Napa tingin ako sa kamay ko dahil may napansin ako roon. A ring. A Ring?! Bakit mayroon ako nito? Ano 'to?

It's a wedding ring. I'm married? Married?! How? Who's my husband? I don't understand.

Pinikit ko ang mga mata ko at nag simulang mag planong matulog.

"Eat." Utos ng isang lalaki sa akin. Hindi ko alam ang pangalan niya.

Dahan dahan kong iniangat ang kamay ko para damputin ang kubyertos. Nag simula akong kumain ngunit hindi inaalis ng lalaki ang titig niya sa akin.

"W-why?" It's almost a whisper.

"Nothing. Eat and Fuck You." Sagot niya na ikinagulat ko. Why is he cussing in front of the food?

"You're cussing. The food was just in front of you" Matapang kong sagot dahil sigurado akong mali ang ginawa niya. Ay no. Hindi sigurado dahil mali talaga!

Nagulat ako ng padabog niyang binitawan ang kubyertos. Napa tingin ako sa kaniya at nangilabot sa sobrang talim ng kaniyang titig sa akin. Tumayo siya at inilang hakbang ang pagitan namin pagka tapos ay malakas akong sinampal na siyang nagpa luha sa akin. Hindi lang isa, apat na beses. Apat.

Mali ako ng isiping tapos na siya at kuntento na sa apat na sampal na ginawad niya sa akin, sa halip, sinabunutan niya ako sa buhok na siyang kinahiyaw ko sa sobrang sakit. Sobrang sakit.

"YOU DON'T HAVE THE RIGHT TO TALK TO ME LIKE THAT!" Sigaw niya sa mismong mukha ko dahilan para bahagya akong mapa atras.

"I'm s-sorry.." Nanginginig ang boses ko.

Umayos siya ng tayo pagka tapos ay malakas akong sinuntok sa mukha at umalis siya na parang walang nangyari.

Nagising akong muli ng maramdaman kong may pumasok sa loob ng aking silid na kinauupahan sa hospital.

Naka ngiting pumasok doon ang doctor na kausap ko kanina lang. Mukhang ngayon niya na ipapaliwanag ang kondisyon ko.

"How are you feeling?" Tanong niya sa akin.

"I can't feel my body, Doc." Sagot ko ng naka ngiwi. Sakit kaya.

"That's normal. Side effect yan sa gamot na ininom mo." Sagot niya naman sa akin.

"So...Doc, ano po bang nangyari sa akin? Bakit ako naaksidente? At saka kamusta ho ba ang lagay ko?" Sunod sunod kong tanong.

Bumuntong hininga naman ang doctor at ikinuwento sa akin ang nga nangyari.

Hindi ako nakapag salita. Masakit. Masakit dahil hindi ako maka alala. I'm just thankful to God he let me survive.