Way Back Home (Alcaraez Series #1)

Simula

Simula

Nagising akong masakit ang aking ulo pagdilat ko mayroong matandang babae natutulog sa aking tabi...

Gumalaw ang matandang babae at nagsalita...

"Mabuti naman at gising kana ayos ka lang ba?." tanong ng matanda

"Masakit lamang po ang aking ulo." sagot ko."Asan ho ako?."tanong ko

" Nandito ka sa aking bahay nakita kita nung isang araw sa dagat na walang malay kaya dinala kita rito upang magamot ko rin ang iyong mga sugat."sagot ng matanda." Saan kaba nakatira upang makauwi kana sigurado akong pinaghahanap kana ng mga magulang mo at nag-aalala na sila sayo."dugtong pa niya.

" Hindi ko po maalala kung taga saan ako. " sagot ko sa kaniya sabay hawak sa ulo kong sumasakit.

" Ganon ba bukas na bukas pupunta tayo sa presinto upang ireport ito at upang makauwi kana sa inyo ngunit sa ngayon magpahinga ka muna upang mabawi mo ang mga nawala mong lakas." nakangiting aniya.

" Anong lugar po ito?."tanong ko sa matanda.

"Alcaraez ang pangalan ng lugar na ito iha hindi masyadong kilala ang lugar na ito sapagkat ito'y malayo at probinsya ito." sagot ng matanda
"Kaya nga ako nagtataka kung paano ka nakarating dito dahil napakalayo nito sa syodad halatang laking syodad ka iha." dugtong pa niya.

(ps:Alcaraez is not really a place it's just my imagination HAHAHAHA)

"Ngayon ko lang po nalaman na may lugar na Alcaraez." tugon ko

"Oo nga iha kasi nga hindi ito sikat at napakalayo ng lugar na ito." sabay tawa

"Matulog kana iha upang lumakas ka at nang makapunta na tayo sa presinto." aniya at lumabas sa silid kung saan ako natutulog.

Bumigat ang talukip ng aking mata kaya wala na akong nagawa kung hindi natulog gaya ng sinabi ng matanda...

few minutes later*

" Iha gumising kana at kakain na tayo. "paggising ng matanda sa akin.

Tumayo akong hindi iniinda ang sakit sa aking tiyan at sumunod sa matanda.

" Pagpasensyahan mo na ang aking tahanan dahil maliit lamang ito. "
anang matanda.

" Okay lang ho. " nakangiting tugon ko.

"kayo lang poba ang nakatira dito?." tanong ko.

"oo ako lang mag-isa pumanaw na ang aking asawa at wala akong mga anak." nakangiting sagot niya ngunit alam kong malungkot sya.

"Ah ganon poba pagpasensyahan nyo napo at natanung ko pa."

"Huwag kang mag-alala iha ayos lang." aniya. "kumain na tayo iha upang makapagpahinga na tayo at bukas na bukas pupunta na tayo sa presinto." dugtong niya.

"malayo huba ang presinto mula rito?."tanong ko.

" medyo malayo nga ang presinto mula dito iha kaya maaga tayo bukas at mahirap sumakay dahil bihira lang ang mga tricycle dito. "

Tumango ako sa matanda at nagsimula na kaming kumain...

few minutes later*

Sumunod ako sa matanda upang ihatid niya ako sa aking tutulugan dahil ang aking hinigaan kanina ay kaniyang silid...

"Dito ka matutulog iha pagpasensyahan mona at banig lang ang meron ako mahirap lamang ang aking buhay mahirap nang magtrabaho lalo't matanda nako." aniya na tinuro ang banig.