Epsilon

"poetyckie śniadanie przyprawione gorzkim smakiem kawy"

Uciekają mi minutki
Płynie czas
Więdną już stokrotki
Chyba gdzieś mnie masz

Ta historia taka prosta
Znana wszystkim, oklepana
Słuchasz jej przy tostach
Pijąc kawę ze mną z rana

Zacznę tak:
Trochę mi nie w smak
Czuć - gdy kontaktu brak

Nie dane było kochać
Przepadła nadzieja
Chcialeś tylko ruchać
Sytuacja - beznadzieja

Koniec tej historii bliski
Kawa stygnie w Twojej ręce
Łezki kapią mi do miski
Wytrzymałaś? - Ja cię kręcę

Skończę tak:
Do jego serca znajdę szlak
I obrócę w drobny mak