Issız bir kasabada sahipsiz yaşıyodu küheylan kasabalılar doyuruyodu onu ama bir zaman sonra bıkmaya başladılar ve küheylanı kasabadan taşlayarak kovdular çaresiz bir şekilde hiç bir yeri görmeden bilmeden yol aldı küheylan gitti gitti ve sonunda çok uzak bir arap şehrine ulaştı yol kenarında bekliyordu boş bir şekilde bir arap kıralı atları küheylanları çok severmiş ve yoldan geçerken dikkatini çekti küheylan ve durdu uzun uzun baktı garip küheylana ve yanına yaklaştı kügeylan biraz çekindi ondan ve uzaklaştı kral küheylanın yanına giderek sevmeye başladı ve küheylan ona ısınmaya başladı kral aldı götürdü küheylanı ve ona bakmaya başladı birbirlerine öyle ısındılar sahip çıktılar ki böyle devam etti gitti.
Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
