𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙥𝙮 ➳ 𝙨𝙞𝙧𝙞𝙪𝙨 𝙗𝙡𝙖𝙘𝙠

september 1

  1 Eylül, Hogwarts Ekspresi
 
       Valerie, annesinin ona anlattığı gibi hızlı adımlarla 9 ve 10. peronlar arasına doğru hızlıca yürümeye başladı. 

       "ÇABUK OL JAMES TREN AZ SONRA KALKACAK!"

        Adının James olduğunu öğrendiği çocuk gözlüklerini ararken yanlarından geçen kızıl kız usulca konuştu:

         "Gözlüklerini yakana asmışsın sersem."

        James gerçekten de sersem bir sırıtışla dalgalı saçlarını karıştırdıktan sonra arkadaşını takip ederek peron 9¾' ten geçti. Valerie' nin ilk kez gördüğü bu çocuklar belli ki birbirlerini tanıyordu, muhtemelen üst dönemlerdi. Bu düşüncelere dalmışken trenin saatinin yaklaştığını hatırlayıp derin bir nefes aldı, tüm gücüyle koşmaya başladı. Çok geçmeden bu kadar hızlı koştuğu için pişman oldu çünkü şu an tam olarak birinin üstünde yatıyordu.

         "KALKSANA ÜSTÜMDEN!" Valerie bu ani çıkış karşısında telaşla ayağa kalkmaya çalışırken ayaklarının birbirine dolanmasıyla dizlerinin üstüne tekrar düştü. Üstünde düştüğü kız kahkaha atarken kendisine uzatılan elle kalkmıştı.

        "Marls tamam daha fazla gülme." Bunu diyen kişi dediklerine tezat olarak gülüşünü bastırmaya çalışıyordu. Valerie' nin sadece sırtını gördüğü bu çocuğun kim olduğunu anlaması uzun sürmedi, eh, en azından James' in yakın arkadaşı olduğunu anlamıştı. Bu bilgiyi aklının bir köşesine kazıdı, kim bilir, belki lazım olurdu. Muhtemelen de lazım olacaktı çünkü Valerie ona gülüp geçmekten başka bir şey yapmayan bu insanlara hoşgörü gösterecek değildi.

      "Tam 2 dakikadır oturuyorsun. Ne zaman kalkacaksın? Tren Hogwarts' a gittiğinde mi?"

        Bingo. Bu okuldaki herkes küstah mıydı? Valerie pantolonunun dizlerini silkeledikten sonra trene doğru yürümeye başladı.

        "Bartemius Crouch Jr. Sadece Barty desen de olur." 

        "Crouch demeyi tercih ederim."

        Barty, adımlarını hızlandıran kıza yetişmek yerine arkasından seslenmeyi tercih etti:

        "İçimden bir ses Barty diyeceğin günlerin yakın olduğunu söylüyor."

        Valerie tüm kompartımanların tanımadığı kişilerle dolduğu trende oturabileceği bir yer ararken solundaki kapı ani bir şekilde açıldı:

        "Yer bulamadıysan yanımıza gelebilirsin."

        Az önce üstüne düştüğü kız göz kırparak konuşurken Valerie' nin ağzı şaşkınlıktan aralanmıştı. İşaret parmağı istemsizce havaya kalkarken konuştu:

     "Bu nezaketinizi neye borçluyum?"

      Marlene safa yatarak cevap verdi:
 
      "Anlayamadım?"

      "Pek nazik insanlara benzemiyorsunuz. Her neyse teşekkürler ama sanırım başka bir yere oturacağım."

       Valerie başka hiçbir şey demeden kapıyı kapattığı gibi geldiği yöne doğru yürümeye başladı. Bir yerlerde Crouch'ın oturduğunu görmüştü. Eğer daha az sinir bozucu davranırsa belki onun yanına oturabilirdi.

      "Tahmin edeyim beni arıyordun."

       Valerie duyduğu sesle arkasına döndü. Hadi ama az önce kompartımanda oturuyordu, şimdi nasıl arkasında olabilirdi ki!

       "Tahmin edeyim benimle oturabilir misin diye soracaktın." Barty pişkin pişkin gülerken Valerie bunun en başından beri kötü bir fikir olduğunu düşünüp arkasına döndü.