Κεφάλαιο 4.

186 13 8
                                    

Το βλεμμα του κοιτουσε επίμονα τον δρομο αποφεύγοντας κάθε επαφη μαζι της,  τα ματια της ηταν υγρα και κολλημένα στο παραθυρο.Η ατμοσφαιρα ηταν ηλεκτρισμενη και γεματη αναπάντητα ερωτηματα. Οι ωρες περνουσαν και το μονο που ακουγοταν ηταν το ραδιόφωνο με το ‘AnotherLove’ του TomOdell ένα τραγουδι που και στους δυο θύμιζε πολλα. “Το επομενο μοτελ είναι σε 5 χιλιομετρα, από εκει εισαι ελευθερη να φύγεις και να κανεις ότι στο διάολο θες ή να μινεις μαζι μου και να μου πεις την αληθεια” ακουστηκε η φωνη του σαν μια καρφίτσα σε ένα αδιο χωρο. Τα ματια της παιδιάρισαν για λιγο ενώ το μυαλο της δουλευε με μανια προσπαθώντας να βρει την λυση. Μα όταν η λυση ενός προβληματος δεν είναι στες επιλογες τοτε τι κανεις; Τι διαλεγεις ;

[…………………]

Το αμαξι σταματησε αναγκαζοντας την να τον κοιταξει , επιτελους.Η ππορτα του ανοιξε με δυναμη και αρχισε να περπατα προς την εισοδο. Ενώ εκεινη βρισκόταν από πισω του προσπαθώντας να τον φτάσει “Λιαμ,  Λιαμ” του ούρλιαξε από πισω. Τα ματια του γύρισαν με μισος προς το μερος της κοιτοντας την με ένα ερωτηματικο “Θα σου εξηγήσω οσο περισσότερο μπορω” του φωναξε, “απλα περιμενε ενταξη; Και εχε υπομονή” συνέχισε καθως αρχισε να τον πλησιάζει. “Ένα δωματιο παρακαλω” ζήτησε από την ευγενική Κυρια καθως της εδωσε τα χρηματα. “Πρωτα το οπλο” της ζήτησε “όχι, εχεις ένα στην τσεπη σου αυτό αστο για εμενα” του απαντησε. Τα ματια του την κοιτουσα επίμονα περιμενοντας την επομενη της λεξη “Θες να σου πω ποιος ηταν αυτος; Οριστε ηταν ενας από τους πιο διάσημους κακοποιούς ολοκλήρου του Καναδα. Και όπως καταλαβες τα ειχαμε όμως τον χωρισα και από τοτε με γυρεύει. Αυτά. Δύστυχος για εσενα δεν μπορεις να με ξεφορτωθείς ότι και να κανεις μιας και τωρα κινδυνεύει και η δικη σου ζωη. Και αυταααα” ειπε ξεφυσώντας καθως το ειρωνικό υφος ειχε παρει θεση στο προιγουμενςο ηρεμο προσωπο της. “Ποιος είναι;;;;Γιατι τον χώρισες ;;;Και τωρα τι κανουμε?” τα λογια ευγεναν με μανια “Τωρα θα παμε ένα υπεροχο ταξιδάκι, Payne”.

[……]

Ωρες αργοτερα το μονο που ακουγόταν ηταν οι δικτες του ρολογιού, τα ματια του κοιτουσαν τον τοιχο καθως μια εικονα περνουσε από το μυαλο του Μια κοπελα μια κοπελα, τα μαλλια της σε χρωμα πορτοκαλο καφε, τα ματια της να λαμπουν από μακρια και το χαμογελο της να τον κανει και μονο στην σκεψει του να χαμογελα,  τα χερι τους να ακουμπουν κάνοντας και τους δυο να ανατριχιάσουν. Το ενιωσαν και η δυο. 

Και ναι επεστρεψα, δεν εχω ιδεα γιατι ακομα διαβαζετε και θελετε να βαλω παρτ μετα απο τοσο καιρο μα εχω να πω οτι χαιρομε απιστεφτα για αυτο. Ισως δεν ειναι αυτο που περιμενετε ισως παλι ειναι. Δεν εχω ιδεα ελπιζω ομως να σας αρεσει, και σιγα σιγα ισως να βαζω καθε εβδομαδα και οχι μια φορα τον χρονο. Καλη χρονια να σας πω και σας υπερευχαριστωωωω για ολα. Θελω τα σχολια σας αν θελετε να συνεχισω ή οχι αν θελετε να αλλαξω κατι ή να βαλω νεα προσωπα. Vote μην ξεχνατε ΚΑΙΙΙΙΙΙ κατι αλλο εχω γραψει μερικα κομματια μας αλλης ιστοριας πιο drama θελετε να την ανεβασω για να μου πειτε αν ειναι καλη η αρχη της? Φιλακια.

"Walls"Where stories live. Discover now