Now, I've Known Love

Premise

I remember the first time I proposed a marriage, I was 5 years old that time.

"Love!" Hindi ko mapigil ang paghikbi habang nakatitig sa batang lalaking naka- upo sa tabi ng swing kung saan ako nakapwesto. He gave me a warm smile and chuckled as he gazed. 

"Pag lumaki and naging big na tayo, let's marry each other okay?" Pilit kong pinigilan ang pagtulo ng uhog ko pero sa huli nalaglag nga ito mula sa ilong ko. Love's wholehearted laugh echoed. 

I stared at him and eagerly waiting for his answer. Unti- unting tumigil ang paghikbi ko ng makita ang mabagal na pagtango niya. His curly hair is dancing with the wind. Love has the same age as mine but he's taller, though he's cute. The sun is already setting and there, he gave me his widest smile. 

That was all in the past. 

Dim lights ang sumalubong sa'akin dito sa loob. There's the blinking lights na masakit rin sa mata at ang napakalakas na music pero, hindi naman iyon ang ipinunta ko dito. 

Unti- unti akong naglakad papunta sa kanya. Kitang- kita ang saya sa mukha ng mga taong nandirito. Hindi ko alam bakit 'tila lahat ay nagslow motion nang magtama ang mata naming dalawa. 

Ramdam ko ang pagkalabog ng aking dibdib. 

There, I only hear the loud beating of my heart. As I walk towards him, the tears wanted to fall, wanted to be free... but I can't. 

I smiled.

Huminto ako sa harap niya. Ganon pa 'rin naman, gwapo pa rin siya. Natawa ako ng bahagya dahil kahit ano palang gawin ko gwapong gwapo pa rin ako sakanya.

"Nikka." 

 His eyes shows confusion but he kept his composure and smiled back at me.

"Hey, Love." I paused, "Long time no see I guess?" 

Silence.

Hindi ko alam kung ano bang dapat sabihin ngayong nasa harapan niya na ako. Bakit ba kasi naging ganito?

I chuckled softly and yet he answered me another silence.

"Well..." Tila may bumara sa lalamunan ko at hindi ko mabanggit ang mga katagang paulit- ulit kong pinaghanadaang sabihin sa harapan niya. I fake a smile and look at his eyes.

"I heard you're getting married."

Self, wag kang iiyak.

I give him a smile. A sincere smile. 

Because this is the last time na magiging ganito ako. I swear this will be the last.

"Congrats!"

Hindi ka tanga diba? Ayaw mo na magpakatanga diba?

"Really... congrats. I'm so happy for you." 

I'll stop... Bakit ang hirap mo naman kasing mahalin, Love.