ÖZGÜRLÜK

Bölüm 2.

Gecenin karanlığından ve adamın ses tonundan dolayı birazda olsa korktuğumu itiraf etmeliyim ama bu garip değildir sanirim yani bu korkak olduğumu göstermez değilmi.Ayrıca bu adam benim ismimi nerden biliyorudu.Aslında bunu ne kadar çok merak etsemde bir yanım oradan uzaklaş diye yırtıyordu kendisini ama ben herzamanki gibi o korkak yanımı dinlemicektim.

Yavaşca adımlarla evin bahçe kapısına doğru ilerledim.Bu karizmatim sesin kimden gelsiğini görmeye çalışıyordum.Oda yavaşca bana yaklaşıyordu.Yüzünü sokak lambasının ışığıyla görene kadar ona yaklaşmaya devam ediyordum.Ve işte o an,yüzünü gördüğüm an anlamalıydım bütün hayatımın değişeceğini.Lanet olsun ki anlayamadım.....!!

Adamın yüzünü görünce duraksadım.Oda durdu.Aramızda sadece demirden ve belime kadar anca yetişen bahçe kapısı vardı.Birbirimize çok yakın duruyorduk.Ben hala adımı nerden öğrendiğini merak ederken o gözlerime şaşkınlıkla bakıyordu.Sessizliği bozarak konuşmaya başladım.

"Sen kimsin?"

"Ben Sam." dedi.Ve ekledi;

"Bu kadar güzel olduğunu söylememişlerdi.!"

"Bu ne demek?kim söylemedi?sen kimsim ya?.!!" dedim.Sinirlenmiştim!!Adını öğrenmiş olmam onu tanıdığım anlamına gelmez.Üstelik uzun zamandır içinde olduğum bu ortamlarda ne öğrendim biliyormusunuz.Gecenin bir yarısı herhangi bir sokakta bir müzık duyarsanız peşinden gitmeyim.Ben böyle bir hataya düstüm ve bir başka öğrenmeniz gereken şey ise eğer müziğe doğru gitmiş iseniz karanlığın içinden çıkıp gelen bir adamla konuşmayın.Her ne kadar yakışıklı olsada,şu an karşımda olduğu gibi.

Oradan hemen uzaklaşmak istedim.

Arkami döndüm ve yürümeye başladım.Korkmuyordum,sadece biraz tırsmıştım.Adamin arkamdan geldiğini hissettim ve haklıymışım ki adam yanımda bitti ve adımlarını yavaşlatarak bana uydu ve konusmaya basladı.

"Nereye gidiyorsun?...Sana zarar verecek değilim....Cevap vermicekmisin?....Seni nerden tanıdığımı merak etmiyomusun?...."

Cevap vermeden ilerliyordum.Aniden kolumu tuttu ve beni kendine çevirdi.Şaşıran gözlerle ona baktığımda sinirlenmistim.Kolumu aniden çektim ve bağırdım.

"Napıyosun sen!!!"

Üzülmüş gibiydi.Pişman olmuştu kolumu tuttuğuna.Sakinleştim ve "Tamam..beni nerden tanıyosun anlat bakalim.." diye sordum.

Birden gözleri parladi ve heycanla anlatmaya başladı.

"Aslında bu gece yürüyerek çıkmanı umuyordum ve öyle yaptın çünkü motorunla çıksaydin sana yetişemezdim."

Gözlerimi devirdim ve acele etmesini ister gibi gözlerine baktım.Bir yandanda yürüyorduk.Devam etti.

"tamam,uzatmıyorum fazla,sinirlenme hemen.aslında beni tanımanı ummuştum."dedi ve umut dolu gözlerle gözlerime baktı.Tanıyamadım der gibi kafamı iki yana sallayınca biraz hayal kırklığına uğramıs olsada sözlerine devam etti.

"Hani ilk okulda beraber okumustuk.Aslında bir arkanda oturan,gözlüklü,şişman ve birazda bodur çocuk benim." diye bitirdi sözlerini.Hatırlamaya çalıstım ve aklıma geldiğinde çok şaşırdım.O çocuk böyle bir taşa nasıl dönüşmüstü anlam veremedim bir an.Neyse dedim kendi kendime bu beni ilgilendirmez.Ve yürümeye devam ettim.Birden aklıma bir soru takıldı ve bir anda yürümeyı kestim.Şaşıran gözlerle bana bakınca konuşmaya başladım.

"Benimi takip ediyorsun?"

"Hayir..!"dedi hızlıca.

"Ben sadece bugün bir evden çıkarken gördüm seni ve hemen tanıdım."dedi.

"Peki  bu müziği neden seçtin?.."dedim merakla.

"Çünkü bu şarkının sende eski bir anısı olmalı.Biraz düşünürsen hatırlarsın belki."dedi gülümseyerek.

Gerçekten güzel bir gülümsemesi vardı.

Bu düşüncelerden sıyrılınca şarkının bendeki anısını hatırladım birden ki bunlar hiç hatırlamak isticeğim anılar değildi.Evi terketmemin nedenlerinden birtanesiydi hatta.

Ben liseye yeni geçmiştim.Bir sabah annem beni okula yolladı ve ardındanda şirkete gitmesi gerekiyordu.Hemen arkamdan çıktı.Babam ise biraz evde kalıp dinlenecekti.Toplantısı öğleye alınmıstı.Ben otobüs durağına ilerliyordum ki proje ödevimi evde unuttuğumu hatırladım.İlk ders çokta önemli değil diye düşünerek eve koştum.Tam kapıyı açtım ve baba diye seslenecektim ki içerden bir müzik sesi geliyordu.Yavaşca ilerlediğimde babamin bir kadınla dans ettigini gördüm.Kadının kalçalarını okşuyordu.Kadında ona olabildiğince sürtünüyordu.Bu çok iğrençti.Babam biz evde yokuz diye bunu fırsat bilmişti.Büyük bir hayal kırıklığıyla kafami çevirdim.Midem bulanıyordu sanki ve tam o sırada arka camda bir çift göz gördüm.Aynı hayal kırıklığıyla içerisini izliyordu.Gözleri dolmustu ve benim onu izlediğimi farkedince kaçti.Sonradan ögrendim ki o kadının oğluymus camdaki.Babamdan o günden sonra nefret ettim ve bundan kimseye bahsetmedim.Sadece babama soyledim bildiğimi ve yanında şunuda ekledim."Senden nefret ediyorum ve bunu hiç düzeltemiceksin!!!!"

Bunları hatırlarken gözlerim doldu.Sam önüme geçerek yüzüme doğru eğildi.Kendime geldiğimde birden Sam in cok uzun olduğunu düsündüm ve gözlerine baktığımda camdaki o gözlerin ona ait olduğunu farkettim.Şaşkınlınla onu izledim ve birden kendime gelerek onu önümden ittim ve yoluma devam ettim.Ama hala arkamdan geliyordu.Lanet olsun!!!!Ne istiyordu bu benden?

"Ne var?Ne istiyorsun benden?"

Diye tekrar çıkıstım.Bu sefer gayet sakin bir tonla "Bana yardım etmeni istiyorum.Şans eseri karşılaştık.Burda tek tanıdığım insan sensin ve bana yardım edermisin?.." dedi.

"Sana ne yardımı edebilirim ki koskoca insansın." dedim.

"Kalacak biryere ihtiyacım var ve bu gecelik seninle kalabilirmiyim?.Yarın söz giderim.Lütfeeeeennnnn"

Diye yalvardi.Ordan iyilik meleginemi benziyordum.Ama bana kedi gibi bakıyordu.Allahım!!!Bu ne şimdi.Ona acımamımı bekliyordu şimdi.Tıpkı koca bebek gibi.Ama oda benimle aynı durumda sayılır.Sonuçta onu mahvedende annesi.Offfff!Şu iyi kalbim başıma bela açıcakk.Çocuğa döndüm ve sinirle"Tamam!Bu gecelik benimle gel ama sadece bu gece!!!"

Çocuğun heyecanla gözleri parladı ve hızla bana sarılarak etrafında döndürmeye başladı.İnanılmaz güclüydü bu çocuk.Beni bıraktığında çok şaşkin görünüyor olmalıydım ki gülüyordu halime.Hemen kendimi topladım ve 'sözde bugün kafa bulmaya arladaş edinmeye cıkıyordum.hıh edindiğim arkadasa bak.babamim metresinin oğlu.Harika!!!!'diye içimden geçirdim.Sam "hadi gidelim" dedi heycanla.Sinirle yürümeye başlarım.

Herşey yetmiyomuş gibi bide bu çıktı başımıza.Offff!Çocuk bakıcısı oldum resmen.Sadece bir gece diye avutmaya başladım kendimi.Offffff.Niye ben ya!!!Eskilerden kacmaya çalıştıkça gelip gözüme batıyor.!!!