Kahit gaano katagal na mula ng mangyari yun, haggang ngayon.. Bumabalik pa rin ako sa araw na naiwan ako.
--
"Tinaaaaaay!" Goodness! Ano ba yan?! Ang eskandalosa lang talaga nitong si Che! -____-' Liningon ko naman siya. Ayuuuun ang topak, patalon-talon habang patakbong lumalapit sa akin.
"Tinay! Tinay! Tinaaay!" Sigaw nya habang niyuyugyog ako. -___-' Ang hyper ata nito ngayon.
"Chelsea! Naririnigkitaokay? Noneedtoshout." Saway ko naman sa kanya. Which she frownly obeyed. Good Kid.
"Sorry Tinay! Iwasjustprettyexcited! Yiiiieee!"
"About what?" Nenenene. -,- Sigiraduhin niyang nakaka-excite yan ha! Tss.
Tumili muna siya kaya dagli akong napatakip ng tenga ko. Aww. Sht. Tss.
"Riel is.. Ohmygoooosh! Ohmygeee! Riel is on his way here! He's gonna visit you, Tinay! Isn't it exciting?!" Tuwang-tuwang kwento niya pa sa akin habang pinapa-kalma ang sarili.
Tss. I immediately pokered my face and look at her straight. Blankly.
"Eh? Anyare sa mukha beastfriend? Nalugi ba? Duh! It's Riel! Riel Reyes! Si Koyang First love mo!" Napa-ismid pa siya sa akin matapos ko siyang bigyan ng walang kwentang reaksyon.
"Chelsea. Bakit kailangang ma-excite? Ikaw na nga ang nagsabi. Si Riel Reyes yun. And so? Not so.. exciting and interesting." Walang ganang sagot ko sa kanya. At nagsimula na uling maglakad papunta sa room namin. Sumunod naman siya agad sa akin.
"Wow. I'm surprised. You didn't even bother to give a damn to him. Wow. I mean.. Dati naman. Marinig mo lang yung pangalan niya halos magtwinkle- twinkle yung mata mo. Where's the spark?" Maarteng pahayag niya sa akin. I rolled my eyes. And turned to her.
"Dati. Dati yun. Things are different now, Che. Understand? Now. Let's not talk about him." At muli ko siyang tinakuran not to mention that I've heard her say, 'Wow. What a bitter kid' Tss. Hinayaan ko na lang. As if I could win over her scandalous mouth.
xxxxx
"Riel.." Halos pumiyok ako sa pagbanggit ng pangalan niya. Hindi pwede. Hindi ngayon.
Dahan-dahan niya akong nilingon. Kitang-kita ko sa mga mata at expression ng mukha niya na nahihirapan siya sa sitwasyon namin.
Napalunok ako ng wala sa oras. At saglit na napa-pikit. Pag mulat ko.. Narinig ko ang mga salitang naging dahilan upang saglit kong nahigit ang aking paghinga.
BINABASA MO ANG
Left Hanging
AléatoireI thought he was really the one. I wished. I hoped. I prayed. I loved. And I was right. He was really the one. The one.. The one who broke me into puzzled pieces. And yet, I'm still the one who was left hanging. Unmovable.