The Bad Boy Meets the Good Girl

Chapter Three: Classmates

JULIAN'S POV

Nung wala na sa sight ang cab na sinakyan ni Julia, pumasok uli ako sa condo. Dumaan ako sa condo unit ni Henry. Yes, my driver has his own condo unit.

He opens the door after I ring the doorbell twice. "Good evening, Young Master," he greets. "Ano pong magagawa ko para sayo?"

"May pasusundan sana ko sayo." Binigay ko ang plate number ng taxi na sinakyan ni Julia. "Make sure the girl gets home safe and sound. Gamitin mo muna yung BMW."

Inabot ko sakanya yung susi. "Yes, Sir," kinakabahang sagot ni Henry. Panicking, he puts his shoes on. "Alis na po ako."

I nod. "Call me." Umalis na si Henry.

I head back to my condo unit. Kinuha ko ang iPhone ko sa living room. I call Diego, he picks up after four rings.

"Yeah?"

"Bro! Where are you?"

"Still home. What's up?"

"You hitting Valkyrie tonight?"

"'Course." I can almost hear the smile on his face. "Pupunta ka?"

"Of course," sagot ko naman agad. "Dadaan lang ako saglit kay nila Jane."

"Alright, then. See you, Jul."

"See you." I press 'end call'. Pumunta ako sa kitchen to fetch a glass of water. Grabe. Can't believe I just spent a day with the Julia Barretto.

Matagal ko nang crush si Julia. I've been admiring her ever since we were young. Matalino siya. Oo, hindi siya ang valedictorian namin. Hindi siya nakakapasok sa star section ng SVA. Pero lagi siyang may honor. Sa overall rank ng batch namin, lagi siyang pasok sa Top 10. Athletic siya. Siya ang libero ng volleyball team ng SVA Golden Warriors. Oo, maganda si Julia. Pero simple lang siya. Wala siyang kaarte arte sa sarili. Di niya ginagawang coloring book ang mukha niya. Powder at lip balm lang ang inaapply niya. In short, Julia's beauty is natural.

Minsan, makikita mong nakapony ang buhok ni Julia. Minsan, nakabun or nakabraid. Madalas, nakalugay. Pero anumang ayos niya, maganda parin siya tignan. Maayos sa sarili, at malinis sa katawan.

I walk towards the dining area and sit. Nagulat ako. Lying on my dining table is Julia's purple wallet. Oo nga pala. After niyang ibalik sa wallet ang mga pictures ng family niya, pinatong niya yun sa dining table. Naiwanan pala ni Julia.

Just then, my iPhone rings. I fish it out of my pocket. Tumatawag na si Henry, finally.

"Henry?"

"Young Master," he greets. "Nakauwi na po ang kaibigan niyo."

"Buti naman," I respond. "Malayo ba ang bahay niya?"

"Hindi naman po, Sir. Mga 20-30 minutes lang po ang byahe."

"Alright, then. Bumalik ka na dito."

"Yes, Sir." I press the end call button.

Binuksan ko ang wallet ni Julia. Hindi para mangeelam o manguha ng kahit na ano. I just have to see if my identification si Julia sa loob ng wallet na to. Kung andito man ang address niya, I myself will return the wallet to her first thing tomorrow.

After a few minutes, narinig kong tumunog ang doorbell. Agad kong binuksan. "Hey Henry, where---" I trail off. Akala ko, si Henry na ang nagdoorbell. Nope, it's not him.

It's Jane, my girlfriend. Jane, Julia's cousin. "Hi, babe!" she greets. She closes the space between us and plants a kiss on my cheek. "Akala ko ba, Boys' Night Out ngayon?"