Letting You Go

PROLOGUE

PROLOGUE

^<>^

-MIA-

"HEY SWEETHEART" nabungadan ko ang Mama ko sa Dining Area kaya lumapit na ako sakaniya

"Morning Ma" hinalikan ko sya sa noo

"Mmm Good Morning" mukhang maganda ang mood nya "C'mon kumain kana at papasok kapa sa skwelahan" tumayo sya at ipinaghanda ako nang makakain, napabuntong hininga nalang ako, knowing Mama, masyadong maalaga, to the point na pati sarili niya eh napapabayaan na.

"Ma, nasan si papa?" nang sabihin ko yon, unti-unting nawala ang masayang ngiti nya at nalukot ang mukha nya. Napailing nalang ako sa iniasta nya

"Ba, malay ko, baka patay na" napairap pa sya sa kawalan saka nagtuloy sa pagkain

Hindi na ako sumagot dahil hindi maganda ang samahan nang Mama at Papa ko. Well, magkasama parin sila sa iisang bahay pero masasabi kong may lamat na ang relasyon nila.

Tinapos ko ang pagkain at naghanda na para sa pagpasok.

I'm on my way to school when i remembered something, 'fvck i forgot my eyeglass' kaya pala nanlalabo ang paningin ko.

Tsk tsk tsk

Nang tumingin ako sa dinadaanan namin, nadismaya ako nang makita kong malayo-layo na kami. Sinubukan kong ipikit-dilat ang mga mata ko, nagbabakasakaling luminaw yun. Pero nabigo ako.

Napapikit ako sa inis ko sa sarili, tuloy ay gusto kong kutusan yung sarili k—

"Kung kailangan mo ng kausap sweetie, im always here okey?" Mama said while frowning, her eyes were still focused on the road

I was confused "Hah?"

Ngumiwi ang Mama ko saka sumulyap sa'kin "Kanina ko pa napapansin ang pagmemake face mo riyan." Nagsalubong ang kilay nya "Kung hindi lang kita anak," buntong-hininga "iisipin kong baliw ka" iiling-iling na aniya

Napansin niya yon? Napabuntong hininga nalang ako

"Sumasakit lang ang ulo ko" i said

"Oh, you're not feeling well?" she looked at me "maybe i suggest you to rest then"

Asta niyang mamaniobrahin ang manibela pabalik ng magsalita ako

"Ma, im good" nag-iwas ako nang tingin "i just forgot my eyeglasses"

"Here i thought you're wearing a contact lens"

"I don't remember my self having a contact lens, Mama" i said sarcasticly

"Ow, is that so?" napahiya ko ata sya

I sighed

Now, i wanna puch myself for forgoting my eyeglasse— no scratch that, well, i love my self so im gonna blame my dog.

Argh im so fvck up.

I heard my Mother sighed before stoping the car, she faced me. She looks worried "Kaya mo ba talagang pumasok?" — "if you want i'll go back home to pick up your glasses and bring it here? But it'll take time" sighed, again. "You'll be late if you wait me arrive." I remained silent, she looks really bothered so, at last, i smiled, i don't want her to stressed up. I knew she'd been stressed this past weeks because of work.