သိုင္းဝိဉာဥ္တို႔စစ္ခင္းရာေျမ (Douluo Dalu) ျမန္မာဘာသာျပန္ (Zawgyi)

အပိုင္း(၂) : အပိုင္းခြဲ(၂+၃+၄)

ေမြးရာပါဝိဉာဥ္စြမ္းအားအျပည့္ျဖင့္ အသုံးမက်ေလေသာသိုင္းဝိဉာဥ္
(ဒုတိယပိုင္း+တတိယပိုင္း+စတုတၳပိုင္း)

ဒုတိယပိုင္း

ထန္စန္းသည္ သူ၏ဖခင္အားအျမန္ျပန္လာခဲ့ပါမည္ဟု ကတိေပးၿပီးေနာက္ ပန္းပဲဖိုမွထြက္လာခဲ့သည္။

ေလာင္က်ယ္ခယ့္၏ ဦးေဆာင္မႈေနာက္လိုက္ရင္း ထန္စန္းသည္႐ြာထဲရွိ သိုင္းဝိဉာဥ္ခန္းမေဆာင္သို႔ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ဤသိုင္းဝိဉာဥ္ခန္းမေဆာင္ဟုေခၚေသာေနရာသည္ ခပ္က်ယ္က်ယ္သစ္လုံးအိမ္ေလးတစ္ခုသာပင္။

လူတိုင္းတြင္သိုင္းဝိဉာဥ္ရွိေသာေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သိုင္းဝိဉာဥ္နိုးၾကားျခင္းျပဳလုပ္သည့္ကေလးမ်ားရွိေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္သို႔ေလာ္နယ္ေျမတြင္ မည္သည့္ေနရာျဖစ္ပါေစ သိုင္းဝိဉာဥ္ခန္းမေဆာင္ကိုေတြ႕ျမင္နိုင္ေလသည္။သို႔ေသာ္ထိုေနရာမ်ားအားလုံးမွာ အရန္ခန္းမေဆာင္မ်ားသာပင္ျဖစ္ၿပီး အဆင့္မ်ားမွာလည္းမတူညီၾကေပ။

ယခုႏွစ္ရွန့္ဟြမ္႐ြာတြင္ သိုင္းဝိဉာဥ္နိုးၾကားေအာင္ျပဳလုပ္မည့္ကေလးမ်ားမွာ စုစုေပါင္း( ၈ )ေယာက္ရွိေလသည္။ထန္စန္းမွာေလာင္က်ယ္ခယ့္၏ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ေနာက္ဆုံးမွေရာက္ရွိလာေလသည္။

႐ြာထဲရွိကေလးမ်ားမွာ ထန္စန္းအားအထင္မႀကီးၾကေခ်။ဆင္းရဲသူအားအထင္ေသးၿပီးခ်မ္းသာသူအားမ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ျခင္းသည္အထက္တန္းလႊာမ်ိဳးႏြယ္မ်ားတြင္သာရွိသည္မဟုတ္။သာမန္လူမ်ားၾကားတြင္ထိုကဲ့သို႔ေသာအေျခအေနမ်ိဳးမွာပို၍ပင္ထင္သာျမင္သာရွိေနေသးေတာ့သည္။ထန္စန္းမွာဘဝႏွစ္ခုေျမာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ အမွန္တိုင္းဆိုရပါမူ သူ၏အသက္မွာအေစာပိုင္းကတည္းကပင္ (၃၀)ေက်ာ္ႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ကေလးမ်ားျဖင့္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္ ဆႏၵမရွိလွေပ။သူ႕တြင္အခ်ိန္မ်ားပိုလွ်ံစြာရွိေနပါက ထိုအခ်ိန္မ်ားကိုသိုင္းပညာက်င့္ႀကံရန္အတြက္သုံးလိုက္သည္ကပိုေကာင္းလိမ့္ဦးမည္ဟုခံယူထားသူပင္။ထို႔အတြက္ေၾကာင့္သူ႕ဆီတြင္ ကေလးဘဝကစားေဖာ္ကစားဖက္မရွိေခ်။