Toprak Kokulum

Bölüm1❤️

AŞK ne kadar garip bir duygu.Seversin deli gibi.Görünce kalbin çarpar.Özlersin.İçinde hiç bitmeyecekbir sevgi vardır onun için.Peki ya farkında deilsen.Sen bunları hissederken o sana arkadaşça yaklaşırsa.O zaman işler sarpa sarar.İşte o zaman her şey yeni başlar.

Yatagımda uzanmış yine onu düşünüyordum.YİNE ve YİNE.Okuldayken de kendimi onu izlerken yakaladım.Farkında olmadan nasıl kaptırdım kendimi bu kadar? Hiç anlamıyorum.Kahverengi saçlarıyla mı yoksa gülünce yanağında oluşan gamzeleriyle mi dikkatimi çekti? Aslında şimdi düşünüyorum da ikisine de değil. Liseye başladığımız ilk sene attığı o içten kahkahasıyla dikkatimi çekmişti.Sevecen ve sıcakkanlı olmasına rağmen ona karşı bir adım bile atmamıştım.Uzaktan kalbimin her köşesinde hissettim  onun sevgisini en önemlisi de aşkını.Onu düşündükçe daha çok kayboluyorum.Daha çok boğuluyorum.İki senedir her adımını izliyorum biliyorum kendimden vazgeçecek kadar çok seviyorum.Ama karşısına çıkamıyorum.Sürekli yanımda hissediyorum ama dokunamıyorum.Çünkü bir hayalden ibaret ne kadar kabullenemesemde. Aşağıdan gelen ses ile düşündükçe içinde kaybolduğum düşüncelerimi beynimin en ücra köşesine ittim.

-Ceyhun,Ceyhun!

-Efendim sultanım

-Napıyorsun oğlum 10 dakikadır sana sesleniyorum.

-Dalmışım sultanım.Kızdın mı sen?Böyle dedikten sonra yüzündeki kızgınlık yerini sevgi dolu bakışlara bıraktı.

-Arya'yı düşünüyosun değil mi oğlum?Adını duyunca bile bir titreme geçiyor içimden.

-Oglum konuşsaydın gelinimle.Gelinimmi dedi o? Ama yapma böyle annem.

-Onunda zamanı gelicek sultanım

Annem benim şu hayatta tutunabileceğim tek sağlam dalım.Aryam da var ama farkında bile deil o ayrı konu.Babamı kaybettikten sonra annem,ben ve kardeşim yalnız başımıza kaldık.Küçüktük ikimizde.Babamın bir gün döneceğini sanardık ama dönmedi.Bizi hayatın gerçekleriyle  bir başımıza bırakıp gitmişti.Babamdan sonra kardeşimde gitti.Zaten bu hayat fazla kirliydi onun için.Melek gibiydi.Duruydu,adı gibi.O lanet kazayı hatırladıkça sinir krizine girip deli gibi titriyorum.Çakır derdi bana hep göz rengimden dolayı(gözleri ela)yine titriyorum.Hemen yastığımın altındaki atkıyı aldım.Yavaşça burnuma götürdüm.En sevdiği atkısıydı.Sırasının altında bırakmıştı.Daha sonra birkaç gün neredeyse bütün okulu aramıştı ama bulamamıştı.Çünkü bendeydi.Beynimi uyuşturan toprak kokusuylakendime geldim..yağmurdan sonraki toprak kokusu gibiydi .Benzersiz.Degişimez.Yatağımda uzandım.Zaten uyuşmuş beynim toprak kokusuyla uykuya daldı...

İçeriye giren güneş ışıklarıyla gözlerimi araladım.Güneşli günlerden nefret ederdim tıpkı onun gibi yagmurlu olmalı hava.Bir yandan da güneşli olması daha iyi.Yagmur yagınca her taraf toprak kokuyor.Oysa toprak kokusu sadece ona has bir koku.Gri tişörtümü kot ceket ve siyah pantolonumu giyip aşağı indim.Bügün annem yoktu. o zaman kahvaltı yapmama zorlicak biri de yok.Küçük bir tost yiyip hemen çıktım.Kulaklıklarımıda kulağıma taktım.Çalan şarkı bile en sevdiği şarkıydı.(say something)okul yakındı.10 dakika sonra varmıştım bile.Her zamanki yerinde -çardakta- oturuyodu.Yeni farkettimde üstümüzdeki kot ceketler dahil her şey aynı.Bende her zaman oturduğum yere Aryanın oturduğu çardağı çok net gören banka oturdum.Hey o bu tarafa mı bakıyor? evet buraya bakıyor hatta geliyor...

vote ve yorumlarınızı beklerizz <3 <3 <3