2. Bölüm "KAZA"

1.2K 50 8
                                    

İyi okumalar.
Oy verirseniz çok sevinirim.
Şimdiden teşekkürler.

###
ARYA KESKİNER

Karşımdaki daha demin çarptığım meteor olan öküze baktım.

Oda bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırdım. Çünkü normal bakmıyordu. Sanki kimse olmazsa parçalayacak kendini zor tutuyordu.

Kerem'e baktım. Adama bakıyordu. Ceylin'de aynı şekildeydi tek farkı Kerem dövecek gibi Ceylin ise hayran bir şekilde bakıyordu.

En sonunda bu bakışma kesildi ve Almila' nın ağlama sesi geldi.

Dönüp ona baktığımda anneme sarılmış ağlıyordu. Anneme noldu der gibi baktım. Omuz silkti ve üzgün bir şekilde Almila'ya baktı.

Hemen yanına gittim. Babamla o adam konuşuyordu.

Almila'yı kucağıma aldım.
" Bir tanem ne istiyorsun."
Dedim bana yeşil gözleriyle hüzünle bakıp konuştu.
"Ab la gitmek is tiyorum. "

Neden olduğunu sorduğumda omuz silkti. O benim herşeyimdi.

Gitmek isterse giderdik . Ona tamam diyip yanağını öptüm.
Onu sandalyeye yerleştirip babamın yanına geçtim.

"Babacığım" dediğim zaman bana döndü. Hala o adamla konuşuyordu.

"Efendim güzelim" dediği zaman yanına sokuldum.

"Şimdi babacığım Almila eve gitmek istiyormuş biliyorsun benimde herşeyim tam-" babamın sözümü kesmesiyle yarıda kaldım.

"Hayır Arya" dediği zaman gözlerim doldu. Tabiki de araba kullanmayı biliyordum. Sadece ehliyetim yoktu.

Ve babam bana bişey dediği anda gözlerim dolardı. En ufak bişey olsa bile .

Babam "Arya'm canım lütfen bunu senle konuştuk." Dediği zaman Ateş beye baktım.

Oda bana bakıyormuş. Göz göze geldik. Gözlerimi hızla kaçırdım.

"Peki baba."diyerek kalkacakken babam "Arya " diye seslendi. Bir umut ona baktım.

" Tamam ama Kerem'de senle gelicek ." Diyince yanağını öptüm. Koşarak Kerem'in yanına gittim. Babamın arkadan " deli kızım benim" dediğini duyunca gülümsedim.

Kerem ' in yanına varınca ona sokuldum. " Dünyanın en harika kuzeni " diye şirin şirin ona bakarken.

"Ne istiyorsun prenses ." Diyince güldüm. Tanıyordu beni .

Kerem'e durumu özetledim. Kabul etti. Ama anneme yakalandık. Annem hayır demesine rağmen babam ikna etti onu.

Almila'yı arkaya oturtup kemerini bağladım. Onu öpüp yan koltuğa geçtim.

Kerem dolanıp sürücü koltuğuna oturdu. Bana anlamsız bakışlar atarken durumu anlattım.

"Biliyorsun Kerem araba bendeyken hız yapıyorum. Arkada Almila var korksun istemiyorum. Onu eve bıraktıktan sonra." Diyince kafa salladı.

Eve yarım saatlik yolda şarkı söyleyerek bitirdik. Almila'yı indirip evin çalışanı sultan ablaya teslim ettim. Ona yarım saat içinde geleceğimi haber verdim.

Sultan teyze bizim evde yıllardır çalışıyor. Bebekligimde bana çok bakmıştı.

Neyse arabaya bindim. Direksiyonu kavradım. Kerem bana gülerek bakıyordu. Ona hazır mısın diye sorunca kafa salladı.

Yaklaşık 10 dakika sonra yarış pistine gelmiştik. Doğru duydunuz yarış pisti size söyledim. Hızı seviyorum bu yüzden haftada bir veya ayda bir olan yarışmalara kesinlikle katılıyorum.

Ve bunu sadece Kerem biliyor.
Yarışlarda bu zamana kadar sadece iki kere kaybetmiştim.

Biri ilk başladığım zaman biride aman boş verin .

Herkes hazırlandı. Düdük çalınca gaza yüklendim. Eve Almila'yı bıraktığımızda Kerem'le üstümüzü değiştirmiştik.

O yüzden üstümde elbise yoktu.
Çabuk manevra yapabiliyordum.
Hiç gazdan ayağımı çekmedim.

Freni kullanmadım. Çünkü bu bendim. İşte özgür hissediyordum. Bu her zaman böyleydi. Her yarışta gaza bastığımda özgür hissediyordum.

En sonunda final bayrağını görünce aynalara baktım.
Hiç kimse yoktu . Kerem'e bakıp gülümsedim. En sonunda frene bastım. Yavaşlamak için ama olmadı.

Bir daha bastım . Bir daha bir daha derken farkettim. Frenler tutmuyor.

Kerem'e döndüm. Kerem diyip seslendim. Bana bakınca bakışlarımı görüp kaşlarını çattı.

"Kerem frenler tutmuyor." Diyince dondu kaldı. Finale yaklaşıyorduk. "Ne"diyince nefeslendim.

Devam etmem gerekiyordu. Yoksa birini ezicektim.

En sonunda yolun aşağı tarafı yokuştu. Kerem'e bakıp"atliyacaz" dedim . Bana saçmalama der gibi baktı.

" Hadi Kerem zaman yok." Kafa salladı. Üç diyince dedi.

Göz göze geldik. Kafa salladım. Üç diyince o atladı. Ama ben kaldım. Olamaz EMNİYET KEMEERİ'ni unuttum.

Onu çıkarmaya çalışırken bir gözüm yoldaydı.

Allah kahretsin sıkışmış. Bir kez daha denedim. Ama olmadı. Dikiz aynasına baktığımda Kerem'i kalkmış beni ararken buldum.

En sonunda bir ses geldi . Kafamı çarptım. Gözlerim karardı. Allah kahretsin kafamı çok sert çarpmıştım.

En sonunda karanlığa dayanamayıp gözlerimi kapattım.
###

SEN BENİMSİN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin