SEN BENİMSİN

4.BÖLÜM " SEN! "

İyi okumalar
Oy verirseniz sevinirim.

ARYA KESKİNER

Kafamın içinde sesler dönüyordu. Ah hayır gözlerim açılmıyor.

Sanki her birinin üstünde dünyanın yükü var. Birileri konuşuyor. Ama anlamıyordum.

Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey beyaz tavan oldu. Karnımın üstü yanıyordu ve ağrıyordu.

En sonunda biri uyandı dedi. Gözlerimi açıp baktığımda babamı gördüm. Koşarak gelip bana sarıldı. Zorda olsa gülümsedim.

Anneme ve Ceylin'e baktım. İkiside ağlamış , gözlerinden belliydi. Kerem yoktu. Hayır ona bişey mi olmuştu.

Boğazım kurumuştu. Yavaşça " baba " dedim . Beni duymamıştı.
Odada bir kişi daha vardı. Ateş Karahanlı ama o duymuştu sanırım.

Onur Bey dedi. Babam kafasını kaldırıp ona baktı. Ateş bey beni işaret etti. Babam dönüp bana baktı.

"Kızım bişey mi istiyorsun , canını mı yaktım."

Kafamı sağa sola salladım. Boğazımı ıslatıp " baba Kerem nerde ? " Babam kafasıyla camlı yeri işaret etti.

Oraya baktığımda onu gördüm. Bana bakıyordu. Gülümsedim. Babama dönüp " Sadece o gelse olur mu ? "

Babam kafasını salladı. Dışarı çıktılar. Kerem içeri girdiğinde gözleri kıpkırmızıydı. Hadi ama ağlamış olamaz.

Ona gülümsedim. Oda burukça gülümsedi. Ona kaşlarımı çatarak baktım. Kendini suçluyordu.

"Hadi ama beni sinirlendirme , hiç bir şeyim yok. " Dedim sinirlenerek gözlerini kaçırdı.

" Ama benim yüzümden "dediği an sözünü kesip "senin yüzünden değil bir kere " kafasını sağa sola salladı.

"Eğer seni oraya götürmeseydim böyle olmazdı."dedi.

"Ama ben istedim Kerem o arabaya binmeyi kimse seni suçluyamaz sende kendini suçlamayı kes."

" Tamam" derken bile gözlerini benden kaçırmıştı. Bu böyle devam ederdi . Tanıyordum Kerem'i.

O sırada kapı açıldı. Ceylin girdi. Kerem'den izin isteyip onun yerine oturdu. Kerem dışarı çıktı.

Ceylin'in gözleri doluydu. Gözlerimi kapatıp açtım. Derin nefes aldım. Biraz konuştuktan sonra çıktı.

Meleğimi özlemiştim ya. Annem odaya girdiğinde ona meleğimi sordum.
Evde demişti. Ona gitmek istiyordum ama maalesef yeni ameliyat olduğum için gidemiyordum.

Akşam olunca hastane yemeğini yedim. Tadı iğrenç . Tatsız tutsuz yemekler. Ve hastanelerden nefret ediyorum .

Serum canımı yakıyordu. Doğru dürüst yatamıyordum bile. En sonunda ziyaretçi saati bitti. Annem kalıyordu refakatçi olarak.

Annem bir yarım saat sonra uyuyakaldı. Ben uyuyamıyordum
Yavaşça iç çektim. Anneme baktığımda koltuğu açıp uyumuştu. Galiba özel bir hastaneydik.

Yavaşça kalktım. Yanıma serumla beraber serum aracınıda aldım.

Sürüyerek dışarı çıktım. Çok yavaş olmaya çalışıyordum. Annem uyanabilirdi. Çıktım terasa çıkmak istiyordum.

Tabelaları kontrol ettim. En sonunda yangın merdiveni gibi bir yerden asansöre bindim. Bir iki dakika sonra asansör durdu.

Karşıma baktığımda bir tane kapı vardı. Açtım . Evet bulmuştum terası. Ama buranın manzarası çok güzeldi.

Yavaşça girdim. Ucuna doğru gittim. Benden başka kimse yoktu. Oturdum tam kenara dizlerimi kendime çektim.

Düşünmeye başladım. Burda hastanede yatan bir sürü insanın ailesini veya lösemi çocukları.

O kadar dalmışım ki birinin beni asılmasıyla kendime geldim. Sağıma baktığımda onu gördüm.

Buradaydı Ateş Karahanlı buradaydı. Peki niye buradaydı.
Yavaşça gözlerine baktım. Noluyor dercesine baktım.

Gözlerimin içine öyle bir baktı ki gözlerimi kaçırdım.
"Ne yapıyorsun sen" bağırınca gözlerim doldu.

"Ben sadece hava almak istemiştim."deyince gözlerime baktı.

"Ağlama" diyince ona baktım. "Ağlamıyorum ben sadece sen bana bağırınca şey oldu." Bana baktı.

Kafasını salladı. Hala onun üstünde olduğum için hızla ayağa kalktım. Ama bir an dengemi sağlamayayıp tekrardan onun üstüne düştüm.

Kafamı kaldırıp ona baktığımda bana bakıyordu acı çeker gibi bana bakıyordu.

Neden böyle baktığını anlayamadan ayağa kalktım.
" Özür dilerim canını attıysam ." Diyince gülümsedi , kafasını salladı.

" Sorun yok. " Dediğinde kafamı salladım. " Ama bir daha düşerken dikkat et düştüğün yere ." Anlamadan ona baktım.

Sonra anladığım an şaşkınca ona baktım. " Sana inanmıyorum ." Diyince kahkaha attı.

Yanaklarımın ısındığına emindim.

Kafamı manzaraya çevirip oraya doğru yürüdüm. Ta ki kolum tutulana kadar.

" Nereye gidiyorsun ." Diye sorduğunda elimle kenarıyı göstererek" oturmaya gideceğim." Dediğim an kafasını sağa sola salladı.

Kaşlarımı çatarak ona baktım. Hayır dediğinde güldüm.
" Farkındaysan yeni ameliyat oldun." Dediğinde kafamı salladım.

" Farkındayım tabiki de." Dediğimde gözlerini kısarak bana baktı.
" Sen normal bir ameliyat olmadın Arya kafanı çarptın ve iki defa kalbin durdu bununda farkındasındır umarım." Dediğinde suratım düştü. Ama
" Evet bununda farkındayım. "

Dediğimde kafasını salladı ve kafasıyla bir yeri işaret etti.
İşaret ettiği yere bakınca giriş kapısının orayı gösteriyordu.

Ama orası manzaraya çok uzaktı ki. Gözlerimi ona çevirip kolumu ondan çektim.

Yavaşça kenarı doğru yürüdüm.
Arkamdan gelip " Ahh hadi ama bir kere inat etmeden." Dediğinde kafamı salladım ve gülümsedim.

Sonra kenarıya gelince oturdum. Yavaştan karnım acımaya başlamıştı ama Ateş'e belli etmedim. Çünkü belli edersem hemen odaya götürecek.

Yaklaşık 15 dakika oturduk. Sonra Ateş hadi diyince ayağa kalktım.

Kalktığım an başım döndü. Onu da belli etmedim. Yavaşça yürümeye başladık.

En sonunda odamın koridoruna gelince yürümeye devam ettik .
Ama karnımdan sıcak bir sıvı akmaya başladığını hissettim.

Devam ettim en sonunda koridorun sonuna yaklaşıyorduk.
Odam koridorun en sonundaydı.
Karnımdaki sıvı hala akmaya devam ediyordu ve hızını arttırmıştı. En sonunda arkamdan biri " Hanımefendi" diye seslendi.

Ateş benden öndeydi. Dönüp bakmadı arkasına bende kafamı öne eğdim. Üstümdeki ameliyat kıyafeti karnımdan aşağısı komple kan olmuştu.

Ayaklarıma doğru akmıştı. Muhtemelen daha demiki kadın bana sesleniyordu.

Ben bunları düşünürken en sonunda gözlerim karardı. Tam kendimi bırakırken biri adımı haykırdı. Ben yere düşmeyi beklerken biri beni tuttu.

O sırada tutan kişinin Ateş Karahanlı olduğunu anladım.
Kokusundan tanımıştım onu.

Onu çikolata kokusundan tanımıştım.

En sonunda dayanamadım ve karanlığa kendimi teslim ettim.
###

Diğer bölümde görüşmek üzere
Diğer bölüm Ateş'in anlatımıyla olacaktır. Oy verirseniz sevinirim.
∆∆∆