I still remember
Third of December
Me in your sweater
You said it looked better
On me than it did you
Only if you know
How much I like you...
"ပန္းခ်ီေတြအားလံုးက အႏုစိတ္ဆြဲထားတာေတြခ်ည္းပဲေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ္က အေသးစိတ္တဲ့ပန္းခ်ီေတြဆြဲရတာႀကိဳက္တယ္ေလ အထူးသျဖင့္ ၿပံဳးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ"
"ဒါဆို အစ္ကိုအႏွစ္သက္ဆံုးအစိတ္အပိုင္းက ႏႈတ္ခမ္းေပါ့"
"အဲ့လိုေျပာလို႔ရပါတယ္"
"အစ္ကို႔ပန္းခ်ီေတြက အည္ိုေရာင္အမ်ားဆံုးသံုးတာေတြ့ရတယ္
ဆြယ္တာနဲ႔ မ်က္လံုးေတြကလည္းအညိုဘက္သြားတဲ့အေရာင္ေတြဆိုေတာ့
အေရာင္ထည့္တဲ့အေပၚမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရိွေနတာလား"
"အညိုေရာင္က ကြၽန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးအေရာင္ေလ ၿပီးေတာ့ေနြးေထြးတယ္လို႔ခံစားရတယ္ ဒီထက္ပိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့မရိွပါဘူး..."
"ဆရာေရ ဒီမွာကေလးငိုေနတယ္!"
"အာ ဒီကညီမတို႔ ခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္ ကေလးငိုေနလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ဟဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေလးက ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ ကေလးေတာင္ရိွေနၿပီတဲ့"
"မထင္ရဘူး ကေလးရဲ့မာမားကေတာ့ တကယ္ကံေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးပဲ"
အင္တာဗ်ူးမိန္းကေလးေတြက ႏွေျမာသံစြက္ကာဆိုတယ္။
ပန္းခ်ီဆရာေလးကေတာ့ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲ
တြန္းလွည္းထဲက ေအာ္ငိုေနတဲ့ကေလးငယ္ကို ေခ်ာ့ျမဴေနတယ္။
ဘုရားေပးတဲ့ဆုလာဘ္ေလးလို အျမတ္တႏိုးၾကည့္ရင္းေပါ့...။
လူတိုင္းမွာ ႏွလံုးသားထဲ တိုးတိတ္စြာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့အရာတစ္ခုရိွတယ္။
အဲ့ဒီအရာက တစ္ခါတစ္ေလ နာက်င္ေစသလို
တစ္ခါတစ္ေလ ေပ်ာ္ရႊင္ရျပန္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့
အၿမဲနာက်င္ေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဆက္ၿပီး သိမ္းထားမိလိမ့္မွာပဲ။
စိတ္ရဲ့အနက္ရိႈင္းဆံုးကို ျမင္တတ္ေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ့
"သူ" ဆိုတဲ့အရာ...
[ ဟယ္သာေတြေနာက္တစ္ႀကိမ္ပြင့္ရင္ ငါတို႔ျပန္ဆံုၾကမယ္ ]
___________#
