Benim hiç güvercinim olmadı
Olduysa da tutsaktilar
Hiç gulmedim aydinligi suzerek bahcemde
Ellerim cebimden hiç çıkmadı
Kalabalık ürkütücüymüs
Birinin elini hiç tutamadım
Aglamadim yıldızlara bakarak
Huzunlendim biraz
Elimi uzatmadim gökyüzüne bir sabah
Gökyüzü nedir bilmem
Benim hiç güvercinim olmadı
Sesi geliyordu çocukların ve arabaların
Sokağa hiç çıkmadım
Taşın sertliğini bilmem
Özgürlüğü hiç merak etmedim
Saçlarımı taramadım hiç
Şikayetçi değilim cirkinlikten
Maviyi unuttum galiba
Benim hiç güvercinim olmadı
Ölmekten hiç korkmadim, gençken hemde.
Ölümsüzlüğe inanmadım.
Çimenler halâ yesilken.
Umutsuzluğa kapılmadım lakin
Benim hiç güvercinim olmadı
Çimenler yesilken bile.
