Her şeyi sıcaktı.
Dokunuşu bile.
Beni, benden alıp en küçük parçamda kavga ettiriyordu. Hangi hücreme dokunacak o güzel, narin parmaklari.
O bunu bilmiyordu. Ona kötü davranıyordum, şu anda bile.
"Bıraksana beni!" dedim bağırarak.
O an pişman oldum. Sakın bırakma diye bağırdım içimden. Tabi o bunu duyamazdı. Nasıl bu kadar hırçınlaştığımı bilmiyordum.
"Bıktım senden." dedim. Koşarak uzaklaştım. En küçük parçama kadar pişmandım, salaktım, hatalıydım.
Ama ben gittikçe o peşimden geliyordu. Buna bir son vermeliydim ama kadınsı her parçam bana devam etmemi söylüyordu.
Ama ona kıyamazdım. Sonra tüm gücümü yitirip ağlamaya başladım, hemen bana sarıldı.
"Söz vermiştik birbirimize. Ne zaman olursa olsun hep beraber olacaktık. Seni seviyorum Silena." dedikten sonra daha sıkı sarıldı. Karşılığını verdim bende. Cesaretlendi sonra öptü gözyaşlarımdan.
Bana tam sarılcakken yükselip dudaklarından öptüm. Beraber adeta bir çark gibiydik, uyum içinde birbirimizi karşılıyorduk.
Ne kadar sürdü bilmiyorum. Bana sonsuzluk gibi geliyordu.
Durdum. Bir süre baktım ona, inceledim suratını, her noktasını. Sert çenesi, elmacık kemiklerini, siyah gözlerini ve siyah saçlarını her yerini. O her yeri yeniden öpmek istedim. Dudaklarına kaydı gözlerim. Durmak zorundaydım.
Ama duramadım.
Gülümsedim.
Öpmek için yükseldiğimde oda bizim için eğildi. Her şey çok güzeldi. Diliyle çok güzel daireler çiziyordu ağzımın içinde. Sonsuza dek böyle durabilirdim.
Matt ve ben tam birbirimize göreydik. Vücutlarımız bile birbirine uyuyordu.
Matt durdu.
O durduğu anda yeniden üzüldü tüm bedenim. Ama bana yine sarılıyordu. Elleri belimde benim kollarim ise onun boynundaydı.
Hiç konusmadık.
Tam sessizliği bozacakken Matt izin vermedi. Yeniden öptü beni. Öpüşü nazik ve şefkatliydi.
Hava gitgide soğuyordu. Umrumda bile değildi. Matt'in dokunusu iliklerime kadar ısıtıyordu.
Bu sefer kesin bir son yaşadık. Kesin derken arabaya kadar öpüşmedik. Gerçi arbada da öpüşmedik ama ben onu yanağından öpmüştüm.
Ah, o gülümsemesi için neler vermezdim ki.
