ზარი ჩემს ტელეფონზე (დასრულებული)

ახალი წყვილი❣️❣️

-ლიკა კარგად ხარ_მითხრა მარიმ, ამ დროს კი ნიკა და კახა გამოვიდნენ, ჯანდაბა.
-მარი წამო ჩავალაგოთ რაღაცეები_თქვა კახამ, მარიმ მე შემომხედა.
-წადი, კარგად ვარ_ვუთხარი მას, ისიც ზევით ავიდა, თავი შუბლზე მივიდე მდივანზე დავჯექი და თვალები დავხუჭე, არარსებობს ჩცენ ვაკოცეთ ერთმანეთს, ნიკას გავხედე და გავიღიმე.
-კარგად ხარ ლიკა?_მითხრა და გვერდზე მომიჯდა.
-კი, კარგად ვარ...უბრალოდ_ვუთხრა? თუ არა? თუ კი?
-რა უბრალოდ.
-არაფერი რაღაც გამახსენდა.
-ჩვენი კოცნა?_შემეკითხა მან, მე თვალები გავაფართოვე.
-ამ...იცი...ხო...
-მე მაპატიე უბრალოდ ბევრი დავლიე და არ კი ვიცი რა დამემართა_მითხრა მან, მეწყინა, რა მეწყინა მე თვითონაც არ ვიცი მე საერთოდ ჩვენი კოცნაც კი დამავიწყდა და...
-ხომ მართალი ხარ, მეც ბვერი მომივიდა დალევა, არაფერს არ ნიშნავდა ჩემთვის ის კოცნა_ვთქვი მე თუმცა ყველა თითოეული სიტყვა, ტყუილი იყო მე ხომ პირველად ვაკოცე ბიჭს...
-ხომ არც ჩემთვის_მითხრა და თვალებში შემომხედა.
რა დროსაც ნიკა და კახა მოვიდნენ.
-უი ლიკა დამავიწყდა მეთქვა, ხვალ თქვენი ბილეთს ვადა გაუვა და უკვე საქართველოში მოგოწევტ დაბრუნება.
-ხომ მომენატრა საქართველო.
-ვერიკო სად არის?
-ვიღაც ბიჭთან.
-რა?_დაიყვრა მან.
-ხომ მეც გამიკვირდა_ვთქვი და გავიცინე.
-კარგი კახა ნიკა თქვენ წადით, კახა ჩემი ჩანთა სახლში დატოვე ბოლო დღეს გავატარებ რა ჩემს მეგობრებთან ერთად.
-მიყვარხარ_თქვა კახამ და ლოყაზე აკოცა.
-მეც_თქვა მარიმ და გაიღიმა, არ ვიცი რატომ მაგრამ ნიკას გავხედე მან თვალი ამარიდა და სახლიდან გავიდა. კახაც წავიდა, რა დროსაც კარები ვერიკო შემოაღო, და ისე ჩაგვიარა ვითომც არაფერი.
-ვერიკო როგორ ხარ?_ვკითხე მას.
-კარგად შენ?
-როგორი დრო ატარე დემეტრესთან_უთხრა მარიმ.
-მშვენიერი_თქვა მან და მდივანზე დაჯდა, ჩვენც დავჯექით, და შევხედეთ_ხო მივხვდი.
-დაიწყეერე ჰა_თქვა მარიმ.
-ესეიგი ჯერ რესტორანში წავედით იქაურობა უოამაზესი იყო, მერე გამომიცეკვა და შუა ცეკვოს დროს მაკოცა მერე ჩემებურად ერთი ორი ამოვცხე ეს რა ქენი-თქო, გაკოცეო მიპასუხა, მეთქი რატომ? და მომწონხარო მეთქი მეც მომწონხარ და ესე...
-ვერიკო გუშინ გაიცანი_ვუთხარი მას.
-მაგარია ძაანნ გილოცავთ_თქვა მარიმ.
-ხო ვიცი გუშინ, რომ გაბიცანი მაგრამ...
-რა გინდა ლიკა? მშვენიერი ბიჭია.
-კარგი მაშინ დღესვე დავურეკავ და თუ მართლა მოსწონხარ მოვიდეს და კაცურად დამელაპარაკოს_ვუთხარი მას.
-ჩემს ძმას დავალაპარაკებდი.
-მეც შენი ძმა არ ვარ დზმაო_ვუთხარი მან კი გაიცინა.
-კარგი დავურეკავ_უცებ დაურეკა და შეხვედრაზე დაითახმა მალევე კი გაისმა ზარის ხმაც.
-მე გავაღებ უფრო ეფექტური, რომ ვიყო, როგორ გავაღო კარები მკაცრი სახით თუ..._დავიწყე ჩამოთვლა.
-უუუბრალოდ გააღეე_თქვა ვერიკომ, მეც კარები გავაღე.
-გამარჯობა_მიპასუხა მან, კარები დიდზე გავუღე რათა შემოსულიყო, ისიც შოვიდა.
-ვერიკო, მარი დაგვტოვეთ_ვუთხარი მათ.
-რა?
-გადით_ორივე გავიდა.
-რა ხდება?
-ჩემი და მართლა მოგწონს?
-რა და? მე ვიცო რომ და არ ყავს.
-ორი ძმა ყავს...მე კი მისი საუკეთესო მეგობარი ვარ.
-ეუჰ დამერხა_თქვა მან.
-ახლა კი მიპასუხე მართლა მოგწონს ვერიკო?
-არ მომწონს_თქვა თუ არა ეგრევე საყელოში ვწვდი.
-როგორ?_ვკითხე გამწარებულმა.
-მე არ მომწონს ის მიყვარს_თქვა მან მეც ხელი გავუშვი.
-კარგი... ქორწილი დაგეგმე?
-რა?...
-მიპასუხე.
-არა...
-რატომ?
-იქნებ მას არ ვუყვარვარ_დავაიგნორე.
-რამდენი ბავშვი გინდა_ვითხარი მას.
-...არ ვიცი მიყვარს ბავშვები ალბათ სამი ოთხი.
-ცოტა...
-კარგი ხო ხუთი_თქვა შეშინებულმა.
-ვსიო ძმაო მიღებული ხარ, შეგიძლია გიყვარდეს შენი შეყვარებული თუ რაცაა_ვუთხარი მას.
-დავასრულეე_დავიყვირე მე და ორივე შემოვიდა.
-შენი მეგობარი ცოტა ვერაა_თქვა დემეტრემ.
-ცოტა?_იკითხა მან.
-ჰეიი მესმის_დავიყვირე მე, ვერიკომ გამომხედა და გაიცინა.
მოკლედ მოსაღამოვდა და გადავწყვიტე დამეძინა, ვერიკო დემეტრესთან დარჩა, მარი კახასთან ეჰჰ ჩემო პრინცო მომაკითხე და გამიტაცეეე...ჩემი ფიქრები ფანჯარაზე კაკუნმა გამაფანტინა, ფანჯარა გავაღე.
-ნიკა?_ვთქვი და შემოსვლაში დავეხმარე-აქ რა გინდა, რატომ მოხვედი? თმაც ფანჯრიდან კარები არ გვაქვს_ვთქვი მე ვაა მართლაც პრინცი მოსულა ფანჯარა დავკეტე და თან გავიხედე ცხენი ხო არ იდგა სადმე.
-ისე მოვედი უნდა დაგემშვიდობო.
-რატომ? მე ხვალ მივდივარ საქართველოში.
-ვიცი მაგრამ....
-მაგრამ?..._შევეკითხე მას.
-იცი ჩემთვის სამსახური ძალიან მნიშვნელოვანია...
-მეც მივდივარ ხვალ საქართველოში..._ვუთხარი მას.
-მართლა? მაგარია...
-ხომ, ბედნიერი მგზავრობა
-შენც ასევე, ერთმანეთს ვეღარასდროს ვნახავთ?_მკითხა მან.
-ხო ალბათ_ვუთხარი და მხრები ავიჩეჩე.
-კარგი მაშინ შეიძლება ჩაგეხუტო?_მითხრა მან, არაფერი მითქვამს მოულოდნელად მომხვია წელზე ხელები მეც შემომვხვიე ჩემი სურნელი ღრმად შეისუნთქა მოვშორდი, ეს ყველაზე კარგი ჩახუტება იყო...
-კარგი წავედი, კარგად_გავაცილე ის, ხასიათი გამიქრა და დასაძინებლად წასვლა გადავწყვიტე საბანში გავეხვიე და ფიქრებში ჩამეძინა.
გათენდა ტელეფონი ავიღე  ვერიკოს გავხედე უკვე ეღვიძა.
-უი გაიგე ნიკა რომ მიდის_მითხრა ვერიკომ და ტელეფონში ისევ რაღაცის წერა განაგრძო.
-კი გავიგე_ვუპასუხე და კედელზე ერთ წერტილს მივაშტერდი.
-გიყვარს?_მკითხა მოულოდნელად.
-არა_ვუპასუხე მას, საიდან მოიტანა ვერაა ეს გოგო.
-აბა გოგოებო ავდექით, ავდექით_შემოგვივარდა მარი.
-შენ აქ რა გინდა კახასთან არ უნდა იყო?_კითხა ვერიკომ და ტელეფონი გადადო.
-რატომ? კახას სულ ვეყოლები გვერდით და თქვენ კი დღეს მიდიხართ, როგორ მომენატრებით_თქვა მან და ორივეს შემოგვხედა.
-ჩვენც ძალიან_ვთქვით მე და ვერიკომ.
-უი ხომ, რომელზე გავდივართ_იკითხა ვერიკომ.
-ოთხზე.
-კაი მაშინ მე ბარგს ჩავალაგებ_ვთქვი მე.
-ხო მეც და მერე გავიდეთ_დამეთანხმა ვერიკოც.
-მე მეზარება თქვენ წადით_ვუთხარი მათ, ორივემ გამომხედა.
-რატომ?_იკითხა მარიმ.
-ნიკა წავიდა და დეპრესიაშია_თქვა ვერიკომ.
-რა დეპრესია უბრალოდ მეზარება არ შეიძლება?_ვიკითხე მე, მეტი სამქე არ მაქვს ეხლა ვიღაც ნიკას გამო დასვენება გავიფუჭო უბრალოდ მეზარება...
-ხომ კახამ მისი ოცნება იყო სამსახურში წინსვლაო, სამსახური უყვარს ძალიან...
-ხომ ვიცი_ვუთხარი მე-კარგით ბოლო დღეა სიგიჟეების ამიტომ მოვდივარ და დღესს ვგიჟობთ ბოლომდეეე_დავიყვირე მე.
______
ესეც შემდეგი...❣️❣️
იმედია კარგი გამომივიდა💙
Vote & comment