ზარი ჩემს ტელეფონზე (დასრულებული)

დავიწყება🤧😌

თვალებს ვახელ, თავის ტკივილს ვგრძნობ აქეთ-იქით ვიხედები, ადგილი არ მეცნობა შუბლზე სველ ტილოს ვგრძნობ ვიცილებ და ადგომას ვცდილობ მაგრამ თაბრუ მეხვევა და ძირს ვეცემი, ვიღაც შემოდი და ხელში მიყვანს.
-ნიკა??
-ხო მე ვარ აბა ვინ იქნება, რას აკეთებსი?_მეკითხება ანერვიულებული და საწოლში მაწვენს.
-მე ადგომა მინდოდა რა მოხდა გუშინ?
-არაფერი გახსოვს?
-არა.
-ისეთი არაფერი, ბევრი დალიე და მერე მე და შენ ვიცეკვეთ_თქვა მან და სველი ტილო დამადო თავზე, ჯანდაბა როგორ ვერ ვიხსენებ იმ მომენტს როცა ის მეხებოდა.
-ვერიკო? მარი?_ვთქვი და წამოვიწიე.
-მათ ვუთხარი, ჩემთან რომ მომყავდი.
-აწი იქ დაგეტოვე_ვუთხარი მას.
-არაფრის_მითხრა უხეშად და ოთახიდან გავიდა, იდიოტი ვარ ადამიანმა სახლში მომიყვანა მომაცილა და მე კიდე რა ვუთხარი.
ავდექი, თავი ისევ მტიოდა, მაგრამ მაინც ავდექი, ოთახიდან გამოვედი და გზა გავიკვლიე ოთახში შევიჭყიტე, იქ კი ნიკა იწვა და ჭერზე ერთ წერტილს მიშტერებოდა.
-რაზე ფიქრობ?_ვკითხე და შევედი.
-ჩვენს კოც.... მარი?_უცებ გამოფხიზლდა და შემომხედა-რატომ ადექი? ცუდად ხარ, ცოტა ხანი წოლილიყავი..._თქვა და ადგა.
-რატომ ღელავ ჩემზე?_ვუთხარი მას და შევხედე.
-იმიტომ, რომ...ჩემი...ჩემი მეგობარი ხარ_თქვა მან.
-კარგი?_მეწყინა, თუმცა სხვა რისი იმედი მქონდა, წამში ჩემთან გაჩნდა და დაიხარა ისე, რომ თვალებში მიყურებდა თითქოს ჩემს თვალებში ეძებდა რაღაცას...
-წაგიყვანო ხო სახლში?_მომშორდა მე კი ისევ ისე გაშტერებილი ვიდექი-ჰეი წაგიყვანო_ხელი ამიფრია მან, დავინახე როგორ ჩაეღიმა.
-არა ტაქსს გამოვიძახებ.
-მე არ მიკითხავს_მითხრა მან-წავიდეთ_თქვა ხელი ჩამკიდა და გარეთ გამიყვანა, მის მანქანამდე მივედით. ხელის გაშვება დავაპირე თუმცა უფრო მეტად მომიჭირა.
-ნიკა, ხელი გამიშვი_ვუთხარი მას, მანაც ჩვენს ჩაკიდებულ ხელებს დახედა და წამში გამიშვა, მანქანაში ჩავჯექი, მანაც მოუარა და მეორე მხარეს დაჯდა...
-მოვედით_თქვა მან.
-დიდი მადლობა, რომ მომიყვანე_ვუთხარი და გადასვლა დავაპირე მაგრამ ხელით დამიჭირა.
-მართლა არაფერი არ გახსოვს?_შემეკითხა და იმედიანი თვალებით მიყურებდა.
-არა_ხელი უცებ გამიშვა და მეორე მხარეს გაიხედა, მანქანიდან გადმოვედი, რა უნდა გავიხსენო? ჩვენი ცეკვა? რატომ არის ეს ცეკვა მნიშვნელოვანი მისთვის? შიგნით შევედი ყველას ეძინა გუშინ ალბათ ყველა გვიანობამდე იყო, ოთახში ავედი, ვერიკოს ეღვიძა.
-ვა როგორ მოხდა, რომ გაიღვიძე_ვუთხარი და საწოლში ჩავწექი.
-რავი_თქვა მან, უი ეხლა გამახსენდა ვერიკო, რომ ვიღაც ბიჭთან ერთად ცეკვავდა.
-ვერიკო ქორწილში ვისთან ერთად ცეკვავდი?
-დემეტრესთან_თქვა მან, აჰაა ახლა გასაგებია ასე ადრე რატომ გაეღვიძა.
-და რაო მაგ შენმა დემეტრემ რა მინდაო?
-არაფერი, ვიცეკვეთ და ერთმანეთი გავიცანით...
-აჰამ, მერე დაიწყე ვინ არის?
-22 წლისაა, მარტო ცხოვრობს კერძო სახლში, კახას ძველი მეგობარია საქართველოდან და ისიც ისეა ჩამოსული როგორც ჩვენ მეგობრის ქორწილისთვი.
-აჰაა მშვენიერია...
-შენ მითხარი აბა შენ და ნიკა რას შვებით?
-რას უნდა ვშვებოდეთ, გუშინ ერთად ვიცეკვეთ და არაფერი მახსოვს.
-რამდენი დაგილევია შე საცოდაო_თქვა მან და გაიცინა.
-მარი სადაა?
-კახასთან.
-ეე და ჩვენ რა უნდა ვქნათ?
-შენი არ ვიცი მაგრამ მე დღეს დემეტრემ უნდა მომაკითხოს და ერთად წავალთ სადმე.
-ვავავა, აბა მაშინ მე რა გავაკეთო...
-შენ ნიკას დაურეკე_მითხრა მან ბალიში გავუქანე დაიჭირა და აქეთ მესროლა.
კარებზე ზარი იყო, ავდექი და გავაღე.
-გამარჯობა, ვერიკო მინდოდა_თქვა ბიჭმა.
-ვეროოოოო_დავუყვირე მას, ისიც წამში ჩემთან გაჩნდა.
-რა?_კარებში გაიხედა და მას გაუღიმა.
-წავედი, მე_მითხრა და გავიდა. რა დროსაც ანი (მარის და) გამოვიდა.
-დილამშვიდობისა_მითხრა მან.
-დილამშვიდობისა_ვუთხარი მე და მდივანზე დავჯექი.
-მარი სადაა?
-კახასთან სახლში.
-კარგი მაშინ მე წავალ ბავშვებს წავიყვან სკოლაში და მერე სამსახურში წავალ.
-ანუ მარტო ვრჩები?
-ასე გამოდია_მითხრა და გამიღიმა-ბავშვებო წავედით_დაიყვირა ანიმ, ბავშვებიც ჩამოვიდნენ.
-კარგად_ვთქვი და გავაცილე.
-არ მოიწყინო_მომაძახა ანიმ, კარები დავკეტე.
-როგორ არ მოვიწყინო აბა რა ვქნა ეხლა_ვთქვი ჩემთვის, მუსიკები ჩავრთე ტელევიზორში და ბოლომდე ავუწიე, თან ვმღეროდი და თან ვცეკვავდი, აბა სხვა რა უნდა მეკეთებინა...
მუსიკები გამოვრთე და გადავწყვიტე რამე წიგნი წამეკითხა, კარებზე ზარი იყო მივედი და კარები გავაღე...
-ვა ნიკა აქ რა გინდა?
-კახასთან მოვედი, სახლშია?
-არა მარტო ვარ_ვუთხარი მას-შემოდი და დაელოდე ალბათ მალე მოვლენ_ვუთხარი და კარები გავუღე რათა შემოსულიყო, შემოვიდა და მდივანზე დაჯდა.
-როგორ ხარ ისევ გტკივა თავი?
-...კარგად ვარ მადლობა_ვუთხარი მას.
-და რამე არ გაგახსენდა?_მითხრა და შემომხედა.
-არა...._ვუთხარი მას.
მალევე კახა და მარიც მოვიდა.
-კახა რაღაც პატარა პრობლემები გვაქვს სამსახურში_უთხრა კახას და გერდზე გავიდნე.
-სად იყავით?_ვკითხე მარის, და ეშმაკურად გავუღიმე.
-რა??_მკითხა და მხრები აიჩეჩა.
-არაფერი_ვუთხარი და გავიცინე.
-აქ რატომ მოხვედი? კახასთან არ ცხოვრობ_ვუთხარი მას.
-ხო მაგრამ რაღაც პატარა მივთები უნდა წავიღო, თან მარტოს ხო არ დაგტოვებდი, ვუთხარი მას და ამ დროს თავი ამტკივდა და გამახსენდა ჩემი და ნიკას კოცნა....
____
ესეც შემდეგი...🖤💙
Vote&comment