Kpop Short Fan Fictions ( onhold)

I'll comeback 🐺 Episode 03(last epi)

~•° i'll cocomeback°•~

#Episode_03 ( last episode )

Park Eunji's pov~

"....කෙසේ නමුදු වෘකයෙකුට ආත්මීය සහරුගේ හැගීම් හොදින් තේරුම්ගතහැකි අතර ආත්මීයසහකරුට හානියක්වන ආකාරයේ කිසිදු දෙයක් සිදු නොවීමට ඔවුන් වගබලාගනිති..." මම කීප සැරයක්ම අන්තිම ටික කියෙව්වේ දෙයක් හිතට ගන්න ගමන්.

" ඒ කියන්නේ ජිමින් වෘක මිනිහා...එතකොට මම ? මම එයාගෙ ආත්මසහකරුද...? " මම ඇදේ පෙරලිලා පෙරලිලා එහා කොනටම ගියා.

" ආ...අන්ද්වේ අන්ද්වේ " මම මටම,කියාගන්න කොට මතක් උනේ ජිමින් මාව නිතරම හැම දේකින්ම ආරක්ෂා කරගනිපු හැටි.ජිමින් කෙලින්ම මගෙ ඇස් දිහා බලන හැටි...එතකොට...එතකොට...මමයි එයාගෙ ආත්මසහකරු...!

ඒක එහෙමයි කියලා මට ඒත්තු ගියපු වහාම මම ඇදෙන් පැන්නා. අතට අහූනු ඇදුමක් දාගත්තු මම දොර ඇරියේ ජිමින්ගෙ කාමරේට යන්න හිතාගෙන. ඒත් මෙන්න ! ජිමින් මගෙ දොරගාව ගුලිවෙලා නිදි...අනේ මේ කොල්ලා...! මට හිනාවකුත් ගියා...ආත්මසහකරු උනා කියලා මේ තරම් ආරක්ෂා කරන්න ඕනිද...දොරගාව ලැගගෙනත්...එයා ඒ තරම් ආදරේද මට...

" ජිමිනා...ඉරොනබා...ජිමිනා...යා...පල්ලි ඉරොනබා " මම ජිමින්ගෙ ඔළුව අතගාන්න ගත්තම ජිමින් හෙමින් සීරුවෙ ඇස් ඇරියා.

" ආ පබෝයා..සීතලේ ඉදලා ගල්වෙයි...එනවා ඇතුලට " ජිමින්ව අමාරුවෙන් කාමරේ ඇතුලට ගත්තට පස්සෙ මම දොර වහලා අත්දෙකත් බැදගෙන ජිමින් දිහා බැලුවා.

" එතකොට පාක් ජිමින්...ඔයා වෘක මිනිහෙක්...මම ඒ වෘකමිනිහගෙ ආත්මසහකරු එහෙම නේද? ඒත් ඇයි ජිමින් ඔයා වෘක මිනිහෙක් උනේ...ඇයි ඔයාට බැරි උනේ සාමාන්‍ය කොල්ලෙක් වෙන්න..." ජිමින් ඇද උඩ වාඩිවෙලා හිටියෙ. මම ගිහින් ජිමින් ගාවින් වාඩිවෙලා එයාගෙ මූණට එබුනා.

" ඔයාට කතා කරන්නත් බෑ..." ඒක මතක් උනාම මට පොඩි දුකක් දැනුනා...ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට මම කොල්ලෙක්ට ආදරේ කරනවා...ඒකත් වෘකමිනිහෙක්ට...ඒ මදිවට ඒ වෘක මිනිහට කතා කරන්නත් බෑ...අඩුම එයාට කටක් ඇරලා සරන්ග්හේ ඉයුන් ජී කියලවත් කියන්න බෑ ....මම ඒවා කල්පනා කර කර ඉන්නකොට සිනිදු ස්පර්ශයක් මගෙ ඔළුවට දැනෙන්න ගත්තා. ඔළුව උස්සලා බලද්දි ජිමින්! එයා මගෙ ඔළුව අතගානවා. මම එකපාරම හිටපු තැනින් නැගිට්ටා...අයිශ් මට මේම පුරුදු නෑනේ...ශිට්..මම දැන් කොහොමද හැසිරෙන්න ඕනි...දන්නවනම් මීට කලින් උපදෙස් පොතක් කියවනවා...මම එහෙම හිතව්හිත පොත් රාක්කෙ ගාවට ගියාමයි මගෙ ඔළුවට අදහසක් ආවේ...මම පොත් අවුස්සලා අවුස්සලා ටිකක් ලොකු පොතක් අතට ගත්තා...