"Let's break up" bakas sa boses niya ang galit, at the same time yung sakit. "What? No! Ayoko hindi ako papayag" ito na nga yung kinakatakutan ko, hindi pwedeng mangyari 'to. No, ayokong mawala siya ulit sakin, not anymore.
"Ayoko ng maging tanga" di ko alam pero, ang sakit. Sobrang sakit, alam ko nasasaktan din siya pero kailangan kong maging matatag.
"Love please, please wag mokong iwan, di ko kaya please" malapit nakong umiyak, gusto ng umiyak ng mga mata ko ngunit pinipigilan ko ito dahil ayokong umiyak sa harap niya.
"Wag kang umarte na parang mahal mo'ko, you never love me"
"I do, i do love you. Love please"
tumayo na siya at nagayos para umalis, nang tinalikuran niya ako,
"Kala ko ba mahal moko?" napa tigil siya at nilingon niya ako ng may mga luha na sa mga mata niya at bahagyang iiyak na ito.
"Ikaw yung nagbigay ng rason Alex, di mo kasi alam yung nararamdaman ko. Kaya please, itigil na natin 'to" tuluyan na siyang umiyak at pinupunasan niya na ang kanyang luha.
"Love please, just don't leave me" nagmamakaawa kong pakiusap sa kanya.
"Ayoko na" dito ay tuluyan niya nakong tinalikuran at hindi niya nako nilingon pang muli. Ang sakit, sobrang sakit, di ko kayang mawala ka ulit, please come back..."
YOU ARE READING
Still Hoping
AléatoireDoes all love story deserves a happy ending? What if the love of your life forgets you? Will you still love that person the same? What if those what ifs of yours will lead you to comeback together? Will you still take the risk to the person you real...
