"ရိေပၚမနက္ျဖန္ ေဘက်င္းသြားရမယ္ဆိုတာသိတယ္.....,ဝမ္ရိေပၚ"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြငိ့ေပးပါ..."
ေ႐ွာငိက်န္႔အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းတို႔ကရိေပၚကိုတင္းက်ပ္စြာကိုင္ထားတယ္ ရိေပၚကလည္း႐ုန္းေနတယ္ မ်က္ရည္ေတြလည္းရြဲလို႔. အရင္အိမ္ကိုျပန္မယ္တဲ့ေလ
ရင္ဘက္ထဲကိုသံမႈိ ႐ိုက္လိုက္သလိုပဲ
"ဦးေလးက်င္ တို႔သြားလို႔ရပီ"
"ေ႐ွာင္က်န္႔ ခင္မ်ားဘာလိုခ်င္ေသးလို႔လည္း....ကြၽန္႔ေတာ့္ဘဝတစ္ခုလံုးလည္း....ခင္မ်ားယူပီးသြားပီ....ပါးကိုလည္းအေသ သက္ပီးပီ.... ဘာထပ္လိုခ်င္ေသးတာလည္း....
ဟင့္....သြားခြင့္ေပးပါေတာ့..."
"ဝမ္ရိေပၚ....အပိုေတြမေျပာနဲ႔....မင္းဘဝကိုငါယူပီးပီဆို...
အ့ေတာ့မင္းကိုငါပိုင္တယ္.....မင္းကိုသြားခြင့္မေပးဘူး ....
မနက္ျဖန္...ေဘက်င္းကိုျပန္ရမယ္....အသင့္ျပင္ထား"
ေ႐ွာင္က်န္႔...ရိေပၚကိုေျပာပီးျပန္ထြက္လာတယ္...ရိေပၚကေတာ့ အခန္းထဲမွာ.ငိုုပီးက်န္ေနခဲ့တယ္....
"တိတိရယ္...ကိုယ့္ရငိထဲကအခ်စ္ေတြကိုမျမင္ရဘူးလား"
At airport
"ဦးေလးက်င္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ စီးမယ့္ေလယာဥ္ကထြက္ေတာ့မယ္.....ပစၥည္းေတြကိုေတာ့ လိုတာေလာက္ပဲယူသြားမယ္
ေနာက္တပတ္.ဦးေလးတို႔လာမွ...ယာခဲ့ေတာ့"
"ဟုတ္ပါပီင့တူရယ္...ဒါနဲ႔တိတိေရာ...." "က်ဲနဲ႔ ဟိုဘက္သြားတယ္"
ေဘက်င္းေရာက္ေတာ့ နည္းနည္းေမွာင္ေနပီ...
ဝမ္ေလးကေတာ့ေလယာဥ္ေပၚမွာလည္းအိပ္တာမွသိုးလို႔
ခုလည္းအိမ္ကလာေခၚတဲ့ကားေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနျပန္ပီ
"ဝမ္ေလး...ဝမ္ေလး..ထေတာ့..အိမ္ေရာက္ပီ..."
"အင္း...တက္ႏွင့္ေတာ့မယ္"
"သားက်န္႔...အန္တီေန႔လည္ေလာက္ေရာက္မယ္ထင္ေနတာ"
"ဟုတ္တယ္..."
အန္တီေမက... ေ႐ွာင္က်န္႔.ရဲ႕တစ္ဦးထဲေသာက်န္တဲ့.မိသားစုဝင္
"ဝမ္ေလး....ကေတာ့အခန္းျပင္ေပးတဲ့ေနရာေမးၿပီးတက္သြားပီ"
အန္တီေမနဲ႔ဝမ္ေလးက မဂၤလာေဆာင္တုန္းကေတြ႔ဖူးတယ္ေလ
