Call Me, Captain Coeus (On-Going)

CMCC: 1

Maraele Hiraya Chesah POV

"Napakawalang-hiya mong anak!
Ilang beses ko na 'dibang sinabi sayo na hintuan mo yang ginagawa mo at magpatuloy ka sa kung anong gusto ng iyong Ama sa iyo?!" I sighed. Palagi na lang... Hindi na ba magbabago si Mama? Yumuko ako para itago ang nagbabadyang luha sa mata.

Nakita ko naman ang nakakabata kong kapatid na lalaki. Si Luki. I saw him looking so guilty while looking at me. Hindi niya naman kasalanang nabuking ako ni Mama. Talagang bigla lang nadala ni Luki si Mama sa tinatrabahuhan ko at nadun ako nung mga oras na yun.

Nang matapos ang sermon ni Mama ay inakay ko ang kapatid sa kuwarto para matulog. Pinunasan ko muna ang mga luha ko para hindi ito makita ni Luki.

"Ate Mara, umiyak ka no? Wag ka iyak. Dito ako, Ate. Love you..." i smiled at him. Ginulo ko ang buhok niya at pinahiga siya sa kama niya. "Sleep tight, Luki. Don't worry about, Ate...Okay?
Love ka din ni Ate. Basta promise mo sakin na magtatapos ka na yung gusto mo ang nakamit mo ha? Okay na ko na masaya ka." nakita ko siyang ngumuso. "Pero, panu naman yung gusto mo? Hindi naman maganda na ako lang ang masaya tas ikaw hindi." i sighed. My smile didn't reached my eyes. Gusto ko man na maging masaya kase ito lang yung alam kong magpapasaya kay Papa kaso...

"G'night, Little Brother. See you again, tomorrow morning." at sinara ko ang pintuan.

~~~~~~~~~

I sighed. I actually don't like the thought of being a Pilot or Flight Attendant. I don't like being on an airplane. I loved to cook and sing but Mom don't want me to pursue that dream. Nakaupo ako ngayon sa bakanteng upuan ng isang Cafe'. Nagbasa ako ng isa sa mga paborito kong libro.

Palagi akong pumupunta dito especially kapag walang klase. Hindi ko naman kasama ang kaibigan kong si Caddie. She actually loves to cook. Just like me. That's why we became friends. Uminom ako ng binili kong Frappe'. So relaxing...

Kakaunti lang ang mga taong nandito ngayon sa Cafe' ng University. Halos lahat ay busy. Malapit na kase ang Intrams. Gusto ko rin sanang sumali kaso Mom forbids me to join. Especially, kapag yung gusto ko. I rolled my eyes. Palagi naman tsk.
I turned the page and read again. I really wished I had this kind of love story. Like, si boy nandiyan para sayo at gagawin niya ang lahat maging masaya ka lang? What an ideal pero walang ganun. Pfft.

"Ayun! You're here na naman at you read books again. Bakit hindi mo me sinabihan? I'd like to read books with you, you know?" i smirked. Conyo nga naman haha. "Upo ka. Hanap ka ng books. May dinala ako." she smiled and snatched one of the books that she liked. "Hmm... Hindi ko pa na-read this." she chuckled. Napailing na lamang ako.

"By the way, how's your day? 'Di ba may Cooking Class kayo?" napaangat ang tingin niya sa'kin na galing sa pagbabasa ng libro. "Oh? That? It's okay lang naman..." i saw her smile at me concernly. Alam kong naaawa siya sa sitwasyon ko kaya iniiwasan niyang i-topic sa'kin ang tungkol sa pagluluto. I always wished to cook kaya nga nung sinabihan niya akong may nagha-hire ng cook sa isang Restaurant hindi talaga ako nagdalawang-isip na sumali.

"I'm sorry about what happened yesterday. Sana sinabihan na lang muna kita na lumiban kase wala naman masiyadong work nung araw na yun." i smiled because of what she said. Pati na rin sa hindi pagiging Conyo. Nawawala pagiging Conyo niya kapag mga ganito eh.

"Don't worry. It's okay. Hindi naman talaga ako masiyadong napagalitan ni Mama." i laughed it all out. "Kahit na!" umiling lang ako na parang natatawa sa pamamaktol nito. Pfft.

Umuwi ako ng araw na iyon na may kaba sa dibdib. Hindi ko naman sinundo ng araw na iyon si Luki dahil nauna na ito sa'kin kanina pa. I deeply sighed. Sana wala pa si Mama ngayon sa bahay. Kase tuwing umuuwi ako galing paaralan, palaging sermon ang naaabutan kong lumalabas sa bibig niya. Ayoko rin namang magsalita tuwing pinapagalitan ako o sinasabihan ni Mama kase masama iyon. Pero minsan, a g sakit lang kase. Hindi naman kase iniisip ni Mama ang mga sinasabi niya na minsan nakakasakit na.

Pagkababa ko pa lang ng sasakyan ay nakita ko na agad ang mukha ni Luki na parang naaawa sa sitwasyon ko ngayon. Ito talaga ang pinakaayaw ko. Hindi naman sa ayaw ko talaga kaso ayoko lang kaawaan ng mga tao. Naalala ko pa noon kung paano ako kinaladkad ni Mama galing sa stage ng Gym. Nakakahiya!

Kaya minsan ayoko ng pumunta sa Gym. Kahit na may mga Programs. Naaalala ko ang nangyare. Ngumuso ako at pintatag ang sarili. Kumapit pa ako sa strap ng bag ko bilang suporta sa kung ano mang sasabihin ni Mama sa akin mamaya. "Good afternoon, Miss Mara." ngumiti ako sa mga trabahanteng bumati sa akin kahit na kinakabahan at nanginginig na ako.

I gulped. "Good. Thank you for letting my daughter to join. I really appreciate your kindness, Mr. De Asis." napataas ang kilay ko. Sino ang katawagan ni Mama? Naramdaman ko naman ang paghila ni Luki sa hibla ng skirt ng uniform ko. Yumuko ako para balingan siya. "Ate Mara, dun kana po dumiretso. Baka pagalitan ka uli ni Mama." oh?

I smiled. "Sige." ginulo ko pa ang buhok niya bago dumiretso sa sinabi niyabg daanan ko. He really cared at me, always. Mabuti naman ngayon at hindi ako sinigawan ni Mama kahit na alam kong nakita niya along lumiko papunta sa taas. Napalabi ako. Naguguluhan talaga ako sa tumawag kay Mama kanina. Sino kaya yun? Familiar...

I slammed my body in bed. Tumingin ako sa ceiling ng kuwarto. Mamaya na lang ako magha-half bath. Pagod pa ang katawa ko. May booths na rin na pinagplanuhan ng mga officers kanina. Mabuti na lang at hindi ako kasali kaya nakauwi ako ng maaga. Our Class Pres. insisted on having Photo Booth kase hindi naman ganun kahirap ihandle.

Isa pa, alam kong maraming pupunta sa booth kase mahilig ang mga tao magpa-picture. Ginamit pa nga nila ang pinakagwapo at maganda sa room na makipag-pic sa kanila. Free Picture daw. I smiled at that thought. Hindi naman kase ako ganun kaganda. Average though. Mayaman lang kase kami kaya nakikitungo ang mga kaklase ko sa'kin ng mabuti.

Ayoko sanang pumasok kapag Intrams kaso si Caddie pinipilit ako. Baka sa week na yun Makakahanap ako ng Boyfie. Tsk! Ni ayaw mga akong titigan man lang ng mga Senior o ka-Batch ko duhh. Akala mo naman isa akong virus. I rolled my eyes. Naalala ko rin kung paano ako di-niscribe ng isa sa mga babae sa school. She even called me a slut kase nung time na yun nabangga ko ang isa sa mga Varsity Players nung Sports Elimination.

Napailing ako. Nonetheless, basta. Hindi ko na lang papansinin ang mga yun. Bumaba lang ako ng tinawag ng isang maid sa bahay para kumain. "Mabuti naman at umalis kana sa Part time mo na yun. Nakakahiya ka talaga kahit kailan. Sakit ng ulo!" yumuko na lamang ako. Here we go again...

"Maganda sana if you join the contest. Let's just hide it, you know? Itago lang nation that you'll join? Pwede namang mag-extra na lang you." umiling ako para bang nakikita niya ako ngayon. Pinipilit na naman ako. Since, it's our last year in College. I sighed. "Ayoko. Bahala ka diyan."

"Ikaw den. Sayang! Ang ganda pa naman ng voice mo. Hmp!" i chuckled. Bahala siya diyan. Basta ayokong sumali.

Bago ako natulog at may nag-pop na message sa phone ko. 'Unknown Number' biglang tumibok ang puso ko ng mabilis. Baka kung sino na 'to. Nakakatakot. Pero mga ilang minuto ay binuksan ko ito. I sighed in relief ng makitang si Lyann lang ito. Pinsan ni Caddie. He's insisting me to join too. Sa Band nila kahit second vocals lang. I just texted him that I won't. Hindi niya naman ako pinilit uli kaya nakahinga ako ng maluwag.

Maybe I really need to distant myself in music...

~~~~~~~~~~~~~~~

(A/N: So, eto lang muna ha? Maybe next year pa ako maga-ud ng chapter 2. Isasabay ko itong CMCC sa MCCLS soon. Please be updated. Thank you for always waiting. 🍃)

•