The Otaku and The Hater

Prologue

A/N: I will be only be putting Aza’s POV here, but don’t worry, you’ll get to see more of Jason in the following chapters. Also, this chapter will be shorter than the rest kasi nga Prologue pa lang naman. Thanks for reading the Author’s Note, and this book in general. Enjoy!

Azalea (Her picture is at the side)

“MAYGAS BESTEH ALABYO NA!” Sigaw ko sa telepono habang pinapahid-pahid ko ang ticket sa aking pisngi. Tumawa lang ang taong kinakausap ko sa kabilang linya.

“Aza, ingatan mo yan, baka mabasa yan pag iyak mo mamaya sa sobrang tuwa.” Tawa nito. Oh bestie, you know me so well.

“BASTA HUMANDA KA BUKAS! And don’t ditch me dahil kung iiwan mo akong mag-isa dun papatayin kita! Kuha mo?” Sigaw ko ulit sa kaniya. HA. Sanay na naman yun sa pag sigaw ko eh, so what’s the point in holding back my gorgeously loud voice?

“Oo na, oo na. Sige Aza, andito na si Papa, usap na lang tayo mamaya.”

“Khey Phayn, talk to you later labidabs!”

Binaba ko na ang telepono bago ko tinignan ulit ang aking pinakaminamahal na ticket. Ticket for what, you ask? FOR OZINE, OF COURSE! YIIIIIIIIIIIIIIIIIIEEEEE PAYNALEH! Makakapunta na din ako sa isang anime convention! Por da perst taym! Ohmaygash ang saya saya ko ngayon! First time kong makaka-attend ng isang convention at sa sobrang tuwa ko two weeks prior ng event humanda na ako ng aking susuotin at mga bagay na kelangan kong dalhin.

Pasalamat nga lang ako kay Louise dahil siya yung bumili ng ticket ko. Hindi kasi ako binigyan ng pangbili nila mama kaya ayan tuloy! Sino ba kasi ang papayagan  ang anak nilang pumunta sa isang lugar pero hindi man lang siya bibigyan ng pera para sa ticket at pamasahe man lang? Ayst, baka maaaga akong tatanda dahil sa stress nito!

Ah, have I not introduced myself yet? Kung ganun, be prepared to meet the most amazing person alive!

Ang pangalan ko ay Azalea Perez, 15 years old, 9th grade student at Houston International High School (Magara yung paaralan, walang kwenta ang mga estudyante), the most fabulous person to ever walk the earth and, of course, a proud otaku.

Oo, hindi ko ikinahihiya ang pagiging adik ko sa anime. I mean, what’s there to hide? Anime’s the best thing that ever happened to me, dahil ito ang tumulong sakin upang maka get-over sa mga past crushes ko na walang awang sinira ang aking tiwala and left me heartbroken. Also Anime helps me when I’m feeling down, or kapag sine-sermonan ako ni mama. Ang kelangan ko lang namang gawin ay isuot ang headphones ko at manood ng anime na naka full volume. O di ba?

Pero hindi lang naman Anime ang pinag-uusapan dito. There’s manga, games, JPOP, visual novels, Vocaloid and a whole lot more. Nasa Otaku package na ang magustuhan ang lahat ng yan. Pero may iba na nakatutok lang talaga sa Anime ang atensyon. Well, can’t really blame them, ya know.

O sya, ngayong kilala niyo na ang pinakamagandang babae sa balat ng universe, balik na tayo sa realidad. Ano nga ba ang pinagagawa ko kanina? Ah oo nga pala.

Matapos kong mailagay ang ticket sa loob ng wallet ko, binalik ko agad ito sa bag ko na dadalhin ko para sa Ozine bukas bago ko ito itinabi sa gilid ng kama ko. Kinuha ko naman ang laptop ko (na medyo luma na din) after at umupo sa harap nito. Syempre check muna tayo ng Facebook at Tumblr bago titingin sa mga Anime updates online. Malay mo nag send sakin ng message ang isa sa mga favorite cosplayers ko diba? Yiesh, imposible naman ata yun. Ah, the sad reality of an Otaku’s life.

Habang tinitignan ko yung News Feed ko, napansin ko na halos karamihan sa aking mga amazing prends ay nag post na din ng about sa Ozine. Karamihan sa kanila hindi makakarating. HAHAHAHA. MALAS NIYO.

Jowk lang ito naman. Syempre ganyan din ako dati, yung tipong tinitignan mo lang yung mga happy post ng iba mong kaibigan na makakapunta sa latest Anime con tapos ikaw nagmumukmok sa isang corner dahil hindi ka makakapunta. THE STRUGGLE IS REAL.

Napansin ko din na nag-post ang apat sa favorite cosplayers ko na pupunta din daw sila dun.

…Wait.

Ohmygosh.

OHMYGOSH.

MAKIKITA KO NA SILA IN PERSON—

SHIET—

Dali dali akong nag-send sa kanila ng private messages na nagtatanong kung talaga bang pupunta sila dun. Do you want to know who those four cosplayers are? Sila lang naman ang apat na Filipino  cosplayers that I love the most. Sina kuya Jeff (Or Rikudou, yung ang tawag niya sa sarili niya), kuya Kaiiser (MY FAVORITE SEBBY COSPLAYER), Kuya Reuel (He makes the perfect Makoto!) and Ate Azeleia (Ournamesaresoalikekyaaaaaah!!)

Those four can prove to you na there’s more to our country than meets the eye. Ay teka. Nag-fangirl na naman ako. Sorry, sorry.

Pero happy ako ngayon kaya pagbigyan niyo na.

Ay, no, I take that back. Why? Kasi bigla lang namang nasira ang araw ko dahil may nakita akong isang hindi kaaya-ayang bagay. Alam niyo ba kung ano?

Walang iba kundi ang pangalan ni Jason Kendrick de Guzman.

 

If you liked this chapter then don’t forget to vote and comment what you think! Also, don’t hesitate to follow me, my lovelies

-promisedemise

PS. The cosplayers mentioned above are real people. Look them up on facebook and you'll see just how awesome they are .