Distined to be your jowa

Chapter 1

"seriously Lanie? sa tingin mo mapapaibig mo siya?" I smirked with Daniela's question. Anu sa tingin niya sa'kin walang karisma?

kasalukuyan kong ikwenikwento sakanila kung sinong nakasalubong ko kaninang break at kung paano niya ako hindi nakilala, look likes i grow that much huh? upang hindi niya ako maalala. Ganon na ba talaga ako kawalang halaga sa kanya? Kay dali niya akong nakalimutan.

"of course, watch and see lulunurin ko siya ng karisma ko hanggang sa hindi na siya makaahon" hindi ko maiwasang magalit at mainis sa kanya kapag naalala ko na 'di manlang niya ako pinansin noon. I know it's no big deal at all pero hindi ko alam feeling ko gusto ko siyang gantihan sa pandedeadma saakin noon.

"what if you fall at your own snare?" medyo natahimik ako sa tanong ni Marnie napakurap-kurap ako. Creepy smile appear in my thin lips.

"that's not gonna be happen,  mahulog man muli ako sa kanya I will make sure na kaya ko pang umahon."

"sege gusto mo yan ih, wag mo lang kakalimutang pinayohan ka namin" they both tap my back before leaving the house.

Hindi ko maiwasan mapa-isip sa sinabi nila, sa tutuusin walang kasigorohan kung mahuhulog siya sa gagawin kong bitag at kung mahulog man siya sigurado ba ako na hindi ako mahuhulog kasama niya? haysst dapat hindi ko iyan iniisip fucos dapat ako sa gagawin oo fucos dapat. Sumalampak ako sa aking  kama at tumingin sa kisami  nanatili ako ng ganung posisyon ng ilang minuto.

"Lanie gising na mag didinner na tayo iha"  nagising ako dahil sa boses ng aking ina nakatulog pala ako.

"magbihis kana magdidinner na tayo, bilisan mo't wag mong pagintayin ang papa mo sa lamisa" nalukot ang mukha ko sa sinabi ni mama.

"ma, ayoko mag bihis ok na 'tong suot ko"  palagi nalang ganito pag gabi sa oras ng hapunan. Kailangan kong magbihis ng magandang damit at mag ayos sa sarili para maging presentable sa pagkain at sa aking ama.

"Lanie Marie."  that name again. I know na kapag binanggit ng aking ina ang bou kong pangalan period na yan Wala ng nakakapagpabago.

"okay  okay chill" I laughed. Itinaas ko pa ang aking dalawang kamay sa ere na para bang sumusuko . Hindi naman ako sa nagrereklamo, ayaw ko lang makita ang ama ko na presentable akong tingnan kung hindi lang dahil kay mama.

I hate my father for leaving my mother behind when I was young  tapos ngayon bumalik siya pagkatapos ng mahabang panahon upang humingi ng tawad sa Ina ko. May iba na siyang pamilya umuuwi lang siya dito tuwing gabi para saluhan kami sa hapunan. Hindi ko alam kong bakit tinanggap pa siya ni mama katapos siya nitong iwan.

muli kong pinagmasdan ang kabuuan ko sa aking salaming malapit sa study table. nakasuot ako ng black Claude Twist Bow Midi dress pinarisan ko ito ng  skilito black hills, kinulot ko rin ang dulo ng aking buhok na nababagay saaking suot.

marahan akong bumaba sa hagdanan  ng walang ginagawang ingay.  pagkarating ko nakita ko sila mama at si papa nakaupo sa kani kanilang pwesto hindi sila nag-uusap.

Hindi ko na siya binati. Dineretso ko ang upuan at umupo.

"iha greete your dad" my brows moved a bit. Binalingan ko si mama na nagiintay ng aking pagbati saakin ama. I sighed, okay fine.

"good evening" walang emosyon kong saad 'ni hindi ko manlamang siya binalingan ng tingin. iniwan niya kami hindi ba?  hindi siya karapat-dapat makatanggap ng respeto ko.

"Lanie watch your manner" si mama. alam kong warning iyon kaya Hindi na ako umimik. I loved my my mother so much and I respect her a lot kaya ko nakakayang harapin ang aking ama kahit muhing-muhi ako sa kanya.