all the things she said (gxg)

son

Bölümü şarkıyı açarak okursanız güzel olur~

Ahenk parka geldiğinde parkta hala kimse yoktu, beklemeye başladı.

ahenkdgn_:

ne zaman geleceksin?

daixsy:

çıkıyorum şimdi

Ahenk geçen sefer oturdukları banka oturdu. Üzülüyordu çünkü daha yeni tanışmışlardı ve o gidiyordu. Ahenk o kıza aşık değildi, hayır aşık değildi. Öyleyse neden her onu düşündüğünde heyecanlanıyordu? Yüzünü görmemiş olsa bile onu düşünmek onu çok mutlu ediyordu. Telefonuna her bildirim geldiğinde onun olmasını umuyordu. Daha adını bile bilmiyordu. Fakat onunla konuşmadığında eksik hissediyordu, yapacak hiçbir şey bulamıyordu çünkü artık onunla konuşmaktan daha iyi hiçbir şey yoktu.

Ama hayır, Ahenk ondan hoşlanmıyordu.

Bunlar sadece arkadaşça duygulardı değil mi? Çünkü Ahenk eşcinsel değildi.

daixsy:

geldim

ahenkdgn_:

yanıma otur

Kız, Ahenk'in yanına oturduğunda bu sefer Ahenk'in tek istediği ona sarılmaktı.

"Biliyor musun, sen bana yazdığından beri en çok merak ettiğim şey kim olduğun."

Ahenk'in yanındaki kız kıkırdadı. Yanlışlıkla olmuş olacak ki kız bir anda sustu. Ses tonu Ahenk'e tanıdık gelmişti.

"Neden güldün?"

daixsy:

bunu zaten biliyorum çünkü xğsçflsşd

Ahenk iç çekti.

"Ve hala söylemiyorsun."

Kız mesajı okuyup telefonu kapattı ve yere bakmaya başladı.

"Lütfen söyler misin? Anlamıyorum ki neden söylemediğini sanki senin kim olduğunu öğrendiğimde sana olan hislerim değişecek!"

Kız bu lafı duyduğunda kafasını bir anda kaldırdı sanki duydukları gerçek miydi diye kontrol eder gibi.

daixsy:

bana hislerin mi var?

Ahenk çekti. Gözleri dolmuştu. Bu soruyu beklemiyordu. Zaten kendi söylediği şey de ağzından yanlışlıkla çıkmıştı.

"Ben... ben bilmiyorum."

daixsy:

ahenk inanamıyorum şu an

Ahenk ağlamaya başlamıştı.

"Özür dilerim..."

daixsy:

neden özür diliyorsun aptal

neden ağlıyorsun ağlıyorsunnnn noluyor ya

"Ah ben... çok özür dilerim gerçekten."

Ahenk o anda daha adını bile bilmediği kızı sevdiğini fark etti. Hem de çok seviyordu.

"Gerçekten bir aptalım. Daha yüzünü bile görmediğim birine aşık olacak kadar aptalım."

Ahenk banka vurdu. Bir sessizlik oluşmuştu. Kimse bir şey demiyordu.

"Çok saçmaladım, gideyim ben. Bu gün seni çağırdığım için üzgünüm. Zamanını boş yere harcadım."

Ahenk ayağa kalkıp yürümeye başladı. Birkaç adım sonra kolunda bir el hissetti ve duraksadı.

"Ahenk.. gitmesen?"

Ahenk duraksadı. Bu sesi tanıyordu. Bu sesi nerede duysa tanırdı.

"Ç-çiçek..?" Ahenk yüzünü kıza döndü.

İkisi de sadece duruyordu ve birbirlerine bakıyorlardı. Ahenk sonunda bunca zaman aradığı kişiyi bulmuştu. Göz yaşları tekrardan akmaya başladı.

Çiçek Ahenk'in yüzünü elleri arasına aldı. Yüzünün sıcaklığı ellerini sıcacık etmişti.

Çiçek karşısındaki kızın dudaklarını kendi dudaklarına bastırdı. Ahenk de ellerini boynuna doladı. Birbirlerini bıraktıklarında ikisi de gülüyorlardı. Fakat bu gülüş buruktu çünkü Ahenk iki hafta sonra gidecekti. İkisi de sanki bir daha asla bu şansı bulamayacaklar gibi sıkıca sarıldılar birbirlerine.

"Umarım seni hayal kırıklığına uğratmamışımdır..."

"Deli misin, beni en son hayal kırıklığına uğratacak kişi sensin."

Çiçek bu lafa gülümsedi.

"Ahenk seni çok seviyorum."

"Ben de seni Çiçek."

İkisi de tekrar banka oturup el ele tutuştular. Ahenk kafasını Çiçek'in omuzuna koydu.

Ahenk'in taşınacağı güne kadar hep beraberdiler. Ahenk gittiğinde ise birbirlerine her gün konuşmaya söz verdiler.

Artık Ahenk yoktu. Okulda tüm ders bakacağı biri yoktu.

-son-

okuduğunuz için çok teşekkürler, umarım beğenmişsinizdir. çok uzatmak istemedim çünkü zaten okunmuyor. her neyse kendinize iyi bakınn 💘