𝐓𝐎𝐌 & 𝐉𝐄𝐑𝐑𝐘 [𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃]

မတည့္အတူေန - ၁၇

ZAWGYI

တိတ္ဆိတ္လြန္းလွတဲ့ ဆိုဂ်ဴ ဆိုင္ေလးထဲမွာ တျခားဝိုင္း
ေတြမွာ အေပါင္းအသင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္ထဲေဆြးေနရေသာ ဝိုင္းေလးတစ္ဝိုင္း...

ဆိုဂ်ဴ အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ ခြက္အေသးေလးအား မတြန္႔ဆုတ္ဘဲ အကုန္ေမာ့ခ်လိုက္သည္။
စားပြဲေပၚက အျမည္းေတြအား မထိဘဲ ဆိုဂ်ဴ ခ်ည္းသာ လွိမ့္ေသာက္ေနေသာ ေကာင္ေလး....
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ပံုကိုၾကည့္တာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္
ဝမ္းနည္းေနလဲ ဆိုတာ သိႏိုင္၏။

တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေမာ့ေနရင္း သူမ်က္ရည္ေတြအား ထိန္းထားသည္။

ေတာ္ေလာက္ၿပီ...သူ ဒီထက္ပိုမေသာက္သင့္ေတာ့ဘူး...
သူ႔ေဘးနားမွာ ထိန္းေပးမယ့္သူ မရွိဘူးေလ..

"အေဒၚ....ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံထားခဲ့ၿပီေနာ္...."

စားပြဲေပၚ ပိုက္ဆံထားခဲ့ၿပီး ေဘးခံုေပၚက အိတ္ကို
ဆြဲယူရင္း သူဆိုင္ထဲက ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ေခါင္းထဲ မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္လဲ သူ႔ကိုယ္သူ
ထိန္းႏိုင္ေသးသည္။

ေဆးရံုထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္လံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက သူ႔ဆီဆိုက္ေရာက္လာ၏။
ထူးဆန္းလဲ ထူးဆန္းစရာပဲေလ....

ညအခ်ိန္ႀကီးမို႔ ေဆးရံုမွာ လူနည္းနည္းသာရွိ၏။
လူနာေတြအကုန္ နားသူက နားၿပီး Night duty သမားေလာက္သာ က်န္ရွိသည္။
သူကေတာ့ night duty မဟုတ္ေပမယ့္ ေဆးရံုအားတမင္ေရာက္လာျခင္း....

"Seokjin...."

အေနာက္က Hoseok ရဲ႕ေခၚသံအား လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး
လူနာ Jeon Jungkook ဆိုတဲ့ အခန္းေလးေရွ႕ ရပ္လိုက္သည္။
Jeon Jungkook ဆိုတဲ့ နာမည္အေရွ႕မွာ ေဒါက္တာ ျဖစ္ေနရမွာကို ဘာလို႔ လူနာ ျဖစ္ေနရတာလဲ....

အရင္က ေဆးရံုေလၽွာက္လမ္းေလးမွာ အျမဲ ရန္ျဖစ္သံေတြ ၾကားရေပမယ့္ အခုမၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ....

Kim Seokjin လို႔ေအာ္ေခၚတဲ့ ေဒါသသံကို သူ႔နားထဲ ၾကားေယာင္ေနသည္။
ေဘးနားက ပြစိပြစိ လုပ္သံေလးေတြ ၊ မထိတထိလိုက္စ
သံေလးေတြ....သူတစ္ခ်က္ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတဲ့ message ပို႔တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးဆီ သူသြားမၾကည့္ရဲ.....