Unicode
" ငါပြန်လာမှာနော်...Joon "
" Hoba... Hoba.. Hoba... "
" အစ်ကို..အစ်ကို..."
Namjoon အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာတော့ ဇနီးသည်ဖြစ်သူ Yuumi က သူ့ပခုံးကိုလှုပ်ခါနိုးနေသည်။
" အိမ်မက်ဆိုးတွေ မက်ပြန်ပြီလား "
" နည်းနည်း.. သမီးအိပ်တုန်းပဲလား "
" အင်း..စောပါသေးတယ်.. အစ်ကို ပြန်အိပ်ချင်အိပ်
လေ .. မီ မနက်စာသွားလုပ်နှင့်မယ်.."
Yuumi ကသမီးကိုစောင်ချုံပေးပြီး နေရာမှထသွား
သည်။ Namjoon ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း သုံးနှစ်အရွယ်
သမီးငယ်လေး Kim Somi နားလှိမ့်သွားကာ သမီးကို
ဖက်ထားလိုက်သည်။
ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ Hoba... မင်းနဲ့ပြန်တွေ့ဖို့ ...
လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ် အဲ့အိမ်မက်တွေ စမက်တော့ ငါအရူး
ထပြီး အိမ်ထောင်ပြုတာ မင်းရဲ့နောက်ဆုံးစကားကို ယုံကြည်နေခဲ့လို့ပဲ... ဒါပေမဲ့ ခုထိ ငါတို့ပြန်မဆုံနိုင်သေးဘူးလား.. မင်းမရှိတော့တဲ့ ဒီရှစ်နှစ်မှာ ငါရော
Taehyung ရော မင်းအတွက်ကောင်းကောင်းမွန်မွန်
နေထိုင်ခဲ့တယ်... Taehyung ခုပြန်ရောက်ပြီး Busan မှာ တာဝန်ကျနေတာ တစ်နှစ်ရှိသွားပြီ
Hoba... သူ မင်းကို သတိတရနဲ့ ချစ်နေဆဲပဲ...
" Ring...Ring....Ring..."
" Hello "
သမီး နိုးသွားမှာစိုးရိမ်စွာ ဖုန်းကိုအပြေးလေးယူထူးလိုက်သည်။
" Hyung ကိုနိုးမိသွားလို့ တောင်းပန်ပါတယ်နော်..
ကျွန်တော် အိမ်မက်တွေထဲ ငိုရင်းနာကျင်နေလို့.."
Taehyung အသံကငိုသံစွက်နေသလား.. နှစ်သိမ့်နိုင်ဖို့ အားယူသက်ပြင်းချမိသည်။
" အာ..Taehyung ဒီနေ့ပြန်လာမယ်ဆို.. ရောက်
တာစောရင် Hoba ကိုသွားတွေ့ကြမယ်လေ "
" ဟုတ် Hyung.. အစ်မ Yuumi နဲ့ Somi
လေးရော နေကောင်းကြလား...
ညနေစာ Hyung တို့အိမ်မှာစားမှာနော်..
အစ်မကိုပြောထားဦး.."
" အင်း.. သြော် အေး... မင်းရောက်ရင်ဖုန်းဆက်..
ငါ့ရုံးခန်းဖုန်းမရရင်.. Jungkook ဖုန်းကိုခေါ် "
