Journey Inside (Stand Alone)

JOURNEY 39

Chapter 39

Tears

After nang pag-uusap namin ni Vann sa itaas ng rooftop, naisipan niyang ibalik na ako sa room ko dahil lumalamig na rin ang simoy ng hangin.

Pagkabalik pa lang namin, minutes had passed and we receive good news from the doctor.

Masayang mukha ang mababakas kila Vann at sa pamilya ni Narizz.

Sino nga naman ang hindi magiging masaya kung may pag-asa na para mailigtas ang mahal nila sa buhay?

Lumapit sa akin si Vann nang makaalis na ulit ang doctor na nag anunsiyo. Kinabig niya agad ako para yakapin.

"See, Narizz? You will not die, you will stay by our side," mahinang bulong niya sa tainga ko habang yakap ako.

Tumango naman ako ng ilang beses sa kanya. "Thank you Vann, for staying beside me..." tugon ko naman sa sinabi niya.

There's now a matched donor for Narizz lungs, so they undergo surgery immediately. Mabilis lang naman iyon para sa akin dahil natagpuan ko nalang ulit ang sarili ko na palabas na ng hospital.

Feeling good and the strength in my body like before came back.

Hindi pa rin ito ang ending ng story kaya ganito ang nangyari.

This is not yet the death of Narizz. Naisip ko kasi dati noong sinusulat ko ito, halos lahat ng mga nabasa kong tragic ending na mga story ay ang kinamatay ng male lead or female lead ay sakit.

Yes, sinama ko ring conflict sa story itong sakit ni Narizz pero para maiba naman ang pagka-tragic ending niya, I made it less painful.

But it was still painful to the one who will experience it. Lalo na dahil maiiwan niya ang mga mahal niya sa buhay.

At ramdam kong malapit na talaga ang ending. Hindi ko alam kung bakit pansin ko na maraming na cut na scene or na skip, siguro dahil sa off camera na nangyari. Iyon siguro ang dahilan ng pag-skip ng ibang scene.

Kahit naman ayaw ko pang umalis or patagalin ko ito, hindi ko na rin naman ulit makikita si Vans dito. Wala na ang scene ni Leon sa story kaya malamang naroon nalang si Vans sa weird room.

I wonder if he's awake there? Or asleep? Kapag gising siya, malamang magtataka iyon kung bakit tulog ang mga kasama niya.

Vans hang in there, kagaya man ni Narizz na tanggap na ano man ang mangyari sa kanya katulad ko rin ngayon pero mas nangingibabaw ang pag-asa ko na makakalabas ka rin dito.

And if that happens, I will give and devote my whole life to you. I will love you and I will never leave you anymore. I'll promise, Vans.

"Baby... pareho na tayong naka-graduate ngayon ng magkasama. What are your plans?" Magkahawak kamay kami ni Vann na naglalakad sa garden ng bahay nila habang may nagkakasiyahan naman sa loob. Maririnig rin ang mga sigawan ng ibang mga bisita sa loob ng mansion nila.

I am now in the scene where we are celebrating our graduation in college. Nagpahanda ng party ang parehong pamilya ni Narizz at Vann.

"Hmmn.. wala naman akong plano talaga eh. Pero gusto kong magkaroon ng plano, kasama ka." Tugon ko sa sinabi niya at nagbigay ng matamis na ngiti sa kanya.

Huminto naman siya at doon pa talaga sa pinakamadilim na parte ng garden nila. Kahit buwan ay maliit lang ang pag-silip.

"As you wish, baby..." he sweetly whispered at me. Pagkatapos noon ay biglang may suminding ilaw sa malaking puno na nasa likod lang ni Vann.

Napansin kong maraming prutas na nakakabit sa mga sanga ng puno. Iba't ibang klase ng prutas.

"These are my favorite fruits, baby... but among all of those may isang pinaka-gusto ko. Can you find it for me?" Malambing niyang sinabi sa akin. Medyo kumunot naman ang noo ko sa kanya.