Aynı Yıldızın Altında

5

"Ahahaha! Dur Ruggerito!"

"Kaçamazsın küçük hanım." Ruggero ve Karol bir doğa parkında iki çocuk gibi koşuştururken çok mutlulardı. Bir kaç haftadır iki sevgili olarak değil de, iki en iyi arkadaş gibi eğleniyorlardı ve arkadaşları da böyle biliyordu. Ruggero hâlâ Karol'dan hoşlandığını söyleyememişti. Karol ile bu kadar samimi olmuşken onu kaybetmek istemiyordu. Karol ise artık Ruggero'dan hoşlanıyordu. Ama buna rağmen arkadaş olarak devam ediyorlardı.

"Ben çok yoruldum! Gel şuraya oturalım."

"Tamam." bir banka doğru ilerlediler. Birkaç dakika dinlendiler. Karol etrafı izliyordu. Burası çok huzur vericiydi. Etraflarında ağaçlar, tertemiz hava ve sadece onların sesleri... kalabalığın olduğu yerden oldukça uzaklaşmışlardı.

"Şimdilik kazandın ama sonra hiç şansın olmayacak." dedi Karol gülerek. Ruggero da güldü.

"Görürüz." Ruggero göz kırptı ve Karol dil çıkardı. İkisinin aklından da tek bir şey geçiyordu; hislerini söylemek.

"Karol... sanırım seninle konuşmam gereken bazı şeyler var." Karol yutkundu. Fazlasıyla heyecanlıydı. İkisi de.

"Evet, dinliyorum."

"Karol, ben senden hoşlanıyorum... zaten sana ilk yazdığımda da arkadaş olmak istemiyordum." Karol bir süre konuşmadı. Nasıl bir şey diyeceğini bilmiyordu.

"Sanırım benim için de aynı şey geçerli."

Ruggero heyecanla "Bu ne demek oluyor?" diye yanıtladı.

"Ben de sana karşı bir şeyler hissediyorum sanırım. Seninleyken çok eğleniyorum ve sana her bakışım kalbimde farklı duygular uyandırıyor." ikisi de sarıldılar birbirlerine. Şimdi tamamlanmış hissediyorlardı.

•••

"Biz şimdi... sevgili miyiz?"

"Karol bunu sormak için biraz geç kalmadın mı sence de?" ikisi de güldüler.

"Daha yeni aklıma geldi!" dedi kıkırdayarak.

"Öyleyse, evet sevgiliyiz..."