-ÖZGÜRSÜN-

12 8 7
                                    

(Kuzey'in anlatımıyla...)

Zorlukla göz kapaklarımı aralayıp, başımı kaldıramadan etrafa bakınmaya çalıştım. Sanırım burası üzerimize yıkılmıştı, evet evet burası darmaduman olmuştu. Kafam ve kolum hariç tüm bedenim enkaz altındaydı. Melike'nin arkadaşlarından Zeynep'in kafasını, Hayrunnisa'nın tüm bedenini ve Berrin'in vücudunun yarısını görebiliyordum.

Ama ne Melike'yi, ne de kardeşini göremiyordum. Anlık bir telaşla kalkmaya çalıştım. Her duvar üzerimize düştüğü için her tarafımız kan altında kalmıştı. Kanlı kol ve bacaklarımı enkazın altından zorlukla kurtarıp üzerimi silkeledim. Yüzeyde görünen kızları kurtarıp bir yere oturmalarını, hatta dışarı çıkmalarına yardım ettim.

Kendimi toparlayıp var gücümle "Melike!" diye bağırdım. "Melike, neredesin?!" diye kaç kez bağırdığımı bilmiyorum. O sırada kapının önünde duran kişiye çevirdim başımı, Betül'e.

"Ablamı gördün mü?" diye hızla konuşunca çaresizce başımı olumsuz anlamada salladım.

"Hayır, hayır, hayır! Nerede, şu boktan enkazın her yerine baktım, nerede?" Kendi kendime bağırırken yıkılmamış ama etrafı dökülmüş olan kapıdan çıkıp başka yerlere bakmaya çıktım.

Nerdeyse iki saat boyunca arayıp bulamadıktan sonra bir duvara çöküp başımı ellerimin arasına aldım. Ve kendime engel olamadım, 7 yaşımdan beri ilk defa olan bir şey oldu; ağladım. Ben biri için ağladım. Hemde bir kız. Annem hep bir kız gerçekten sana senin asla yapmadığın şeyler yaptırıyorsa asla onu kaçırma, derdi. Ama ben Melike'ye hiç o gözle bakmamıştım, hemde sanırım artık Melike yoktu.

Peki ben niye ağlıyordum? Henüz tanımadığım biri için neden gözyaşı döküyordum ki? Bunu yapmam ne kadar mantıklı ki?

Tam ayağa kalkıp gözlerimi kurulayacakken karşımda beni izleyen Melike'yi görmemle şoka girmiştim. "Sen.. sen... neredeydin?" derken bir anda gülümsedi.

"Sen ağlıyor musun?" Artık gülümsemiyordu, gülüyordu. Sinirle ayağa kalktım.

"Sana bir soru sordum." diyerek kolunu sıkmaya başladım. Ben ani sinirle her şeyi yapabilecek bir insandım. Kimseyi gör mezdim sinirliyken.

"Kolumu acıtıyorsun!" diye sızlanırken hızla kolunu bırakıp yere çömeldim. Oda yanıma oturup bana baktı. Sıktığım yeri ovalayarak "Kolumu acıttın." dedi.

"Sende benim ağzıma sı*tın." dediğimde şaşkınlıkla bana çevirdi yüzünü. "Nerelerdeydin kaç saattir? Seni aramaktan geberdim burada, ödüm koptu anlıyor musun? Bi' de geçmiş burada gülüyorsun." Resmen bağırmıştım evet karşımdakinin bir kız olduğunu umursamadan bağırmıştım.

"Daha tanımadığım biri için neden bu kadar endişeleniyorsun ki? Hem neden ödün kopuyormuş, sana ne benden? Ayrıca, bana bağırma." deyince afalladım. Haklıydı, bana ne ki ondan. Onu neden bu kadar merak etmiştim.

"Çünkü seni kaybetmekten korkuyorum, tamam mı?" deyip vereceği tepkiyi bekledim.

Kaşlarını çatarak yüzünü buruşturdu. "Neden?" Söylediği tek şey bu mu? Ben ona, onu kaybetmekten korktuğumu söyleyeyim, o bana neden desin, öyle mi?

"Birini kaybetmek nasıl bir duygudur bilmiyorsun. Üstelik sonsuza kadar." dediğim şey ile seslice yutkundu ğunu duymuştum. Daha sonra hiç konuşmamışım gibi aptalca bir soru sordu:

"Biraz daha açık konuşur musun?" Kendimi duvarla konuşuyor gibi hissetmiştim. Başka bir kız olsa söylediklerimi çoktan anlamıştı, neden hâlâ anlamadığını çözememiştim. Ayağa kalktım, birkaç adım atıp arkama yani Melike'ye döndüm.

"Diyorum ki, artık evine gidebilirsin, özgürsün. Kurtuldun, bunu istemiyor muydun zaten?" Gözlerini sanki hüzünlüymüş gibi bana çevirip dondu.

"İnsan bazen bir yere hapisken bile, yanındaki kişilere göre kuştan daha özgürmüş gibi hissedebilir Kuzey." diyen karşımdaki kıza daha derinden baktım. Az önce söylediklerimi anlamayan kişi şimdi bu cümleyi nasıl kurabiliyordu?

Konuşmasını dinleyip duraksadım. Ne cevap verilir ki böyle bir konuşmaya. Bir-iki dakika sonra tekrar gitmek için yeltendim. "Haklısın, görüşürüz" deyip durdum. "Daha doğrusu görüşür müyüz?" dediğimde gülümsedi.

"Görüşürüz Kuzey."

Evet uzun bir aradan sonra yine karşınızdayım bu bölümü bana zor zamanımda yanımda olan kardeşim gıcıda olsa sevdiğim eflatun_koala
Ya bu  bömü ona adıyorum
Yarın akşam diyer bölüm geliyooo

Sizi seviyorum tontişlerim öptümmm..









♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥]♥]]]]]♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

|'%\gfbxj..

Ne yapmak istediğimi tam olarak bilmiyorumm

Hayatımda Neler Oldu Neler!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin